Deel 2 is een feit! Veel plezier met lezen, hopelijk vinden jullie hem leuk!
' Helaas moeten we mededelen dat Leonie een ziekte heeft en die heet.......'
Pov Joëlla:
Ik hoor dat Liv een ziekte heeft maar welke ziekte, ik weet het niet want ik dwaal helemaal af. Deze meid verdiend dit niet, ik staar uit het raam naar buiten. 'hee ben je er nog?' vraagt de verpleegkundige. 'o-hh uhm ja, wat heeft ze precies?' 'ze heeft een spierziekte en daardoor kwam de vermoeidheid en de pijn' 'm-maar word ze weer beter?' 'ze is nu weer wakker en ze is gecheckt, ze krijgt er medicijnen voor maar het gaat nooit weer helemaal over' 'ohhh oke, mag ik naar haar toe?' 'ja dat mag en je mag haar ook meenemen naar huis toe' zegt de verpleegkundige op het einde. 'oke dankuwel' zeg ik er nog op, ik loop naar de kamer en zie haar al helemaal klaar staan er komt een lach op mijn gezicht. Alleen moet ik haar nog wel het nieuws delen dat ze wel naar de jeugdzorg toe moet.
Pov Liv:
Alle artsen lopen weer weg, blijkbaar heb ik een spierziekte en gaat het nooit meer over. Ik wil nu gewoon zo graag naar ja hoe noem je dat het is geen eens mijn eigen huis. 'hee je bent er weer' zegt Joëlla. ' ja ik wil nu zo snel mogelijk hier weg' ' hee ik snap het, maar ik moet je nog iets vertellen. Jeugdzorg is bij ons aan de deur geweest omdat ze blijkbaar wisten dat jij bij ons was maar je moet wel naar de jeugdzorg toe.... sorry' 'Joëlla jij kunt er niks aan doen, het is de schuld van mij toen nog ouders'. 'oke bedankt', het is ondertussen iets later en hebben we de spullen opgehaald uit Joëlla en haar ouders hun huis. ' Joëlla i-ik ga, ik ga nog eerst denk ik even met Romy praten en dan naar de jeugdzorg' 'helemaal goed en doe je best! Jij kan dit!' 'dankje' zeg ik en loop weg. Ik denk toch dat ik even met Romy wil praten, ik app der even:
* in de chat*'
u: hee Romy, heb je even de tijd om te praten bij het voetbalveld? Het gaat namelijk niet meer zo goed.
Romy: hee Liv, is helemaal prima! Zie je over een 10 minuten.
u: oke tot zooo
Romy: tot zo meiss!
~ even later~
Ik zie Romy aankomen lopen en als ze der is geef ik der een knuffel. 'hee romy' 'hee, hoe gaat het?' 'nou ja sinds twee dagen is alles maar ook alles anders.' 'vertel' ' na de training kwam ik thuis en hebben mijn ouders me uit huis gezet, ik was helemaal woest. 'S avonds kon ik slapen bij Joëlla slapen wat ik super fijn vond, de volgende dag gingen we naar school maar begon ik met gym en viel ik flauw, ik kon niks meer bewegen. Toen werd ik mee genomen met de ambulance, ze hebben allemaal testen gedaan en toen bleek dat ik een spierziekte heb. Ik mocht weer naar huis toe maar blijkbaar had de jeugdzorg bij Joëlla haar huis gestaan, en die is gestuurd door mijn toen nog ouders. En nu moet i-k n-aar de jeugdzorg...' ratel ik aan een stuk door en aan het einde kan ik niet meer en barst ik uit in tranen. 'kom eens hier' en Romy geeft me een knuffel. 'Ik ga zou je echt heel graag mee willen nemen naar mijn huis maar dat gaat heel lastig vanwege mijn vriend en de opnames enzo' 'ik weet' 'wat nou als je wel naar de jeugdzorg gaat en dan breng ik je daar, dan kom ik je elke week met het gesprek op zoeken'. 'oke dankjewel' 'geen probleem!' 'm-maar ik mag ook niet meer voetballen vanwege mijn ziekte' 'o nee dan miss ik al mijn gezelligheid met de training' ik begin in me zelf te lachen. 'ahhahahha, kun jij me toevallig afzetten bij de jeugdzorg? moet er over een half uurtje zijn en ik dacht..' ik kon mij zin geen eens afmaken toen Romy zei ' natuurlijk kan ik dat! gezellig met mn autootje hahahah' 'dankjeeee' zeg ik op het einde. Romy en ik zitten in de auto onderweg naar de jeugdzorg, gelukkig mag ik nog naar een groep waar meer mensen zitten want anders was ik ook zo alleen. Tijdje later zijn we bij de jeugdzorg aangekomen. ' bedankt voor het brengen' 'geen dank en laat maar weten wanneer ik kan komen!' ' is goed, doeggg' 'doeiii'
Ik loop de jeugdzorg binnen, bij de bali kom ik een mevrouw tegen en op haar bordje staat mevrouw de jong. ' hoi mevrouw de jong' 'o hee jij moet Liv zijn' 'ja dat klopt' ' welkom je mag naar groep rood en de mensen bij wie je zit zitten nu allemaal in de woonkamer van hun gedeelte' 'oke en hoe kom ik daar dan?' 'o haha ik loop wel mee' zegt mevrouw de jong, ik loop achter haar aan en zie daar de mensen zitten maar tot mijn grote verbazing zijn het allemaal......
CLIFFHANGERRRR!
Ik ben echt trots op dit deel, vergeet geen like te geven en even een reacties achter te laten! Tips zijn altijd welkom.
DE GROETENNNN!!! tot de volgende!
xxx leonie
JE LEEST
Een laatste wens... of toch niet!?
FanficLiv wil een laatste wens doen maar is dat wel haar ALLER laatste wens? Ga maar gewoon ff lezen, je hebt niks aan deze omschrijving haha Oja als je denkt waarom ft// bankzitters? die komen ook in het verhaal voor! Veel plezier met lezen.