~Şeytanın Çırağı||Gravity Falls~

0.1

1. Bölüm- "Merhaba, Gravity Falls."

***

Merhaba,

Ben Lara, Lara Frazer. Kendini sevmeyen sıradan ergen bir kız.

Lara başını otobüsün camına yasladı ve batmakta olan güneşin manzarasını izledi. Gece onun favorisiydi ama güneşin verdiği gözüne yansıyan küçük ışınlar onu biraz olsun daha alışkın ediyordu aydınlığa.

Kalemini günlüğünün arasına koydu ve defteri yanında ki boş koltuğa bıraktı. Küçüklüğünden beri sanırım ilk defa bu kadar heyecanlıydı. Tabii size göre neredeyse olduğu durumdan nefret dolu gibi gözüküyor olabilir ama inanın bu bile onun için bir gelişme.

Gideceği yere son 15 dakika kalmıştı hesaplarına göre. Ayağının topuğunu havaya kaldırdı ve hızlıca indirip kaldırmaya başladı. Biraz mutluluk, ama daha çok strestendi.

Otobüsü tümsekten geçince başını cama çarptı. İçinden tümseğe lanet etti ama çok ta umursamadı. Başını camdan kaldırırken tekrardan yanında ki koltuğa baktı ve yediği abur cuburların poşetini topladı. Ardından da eşyalarını birer birer sırt çantasına koydu.

En son günlüğü ve kalemliği kalmıştı, inmeden önce başladığı sayfaya birşeyler daha eklemeye karar verdi.

Kendimi çok tanıtmayacağım ilerleyen zamanlarda yazacağım zaman kendimden bahsetmiş olurum zaten.

Sadece şu anda kuzenlerimi ziyarete gidiyorum. Adını hiç duymadığım ama ikisininde bayıldığı bir yere.

"Gravity Falls"

Bilemiyorum. Kendimi rahat hissedebilir miyim? Yada dışlanır mıyım? Sevilir miyim? Beni seven olur mu? Gerçi buna pek ihtiyacım yok sanırım. Aslına bakarsanız sevilmeye de ihtiyacım yok.

Ben yalnızlığa alışkınım. Beni ben yapan sanırım bu.

Yinede biraz konuşabileceğim bir ortam fena olmaz.

Lara yüzünde ki bıkkın ifadeyi değiştirmemeye çalışarak gülümsedi.

Belki de bu kasaba banada iyi şeyler getirir kim bilir?

"Hanım efendi! Son durağa geldik!" Lara duyduğu sesle başını kaldırdı hızlıca. Titreyen elleriyle çantasını hemen omzuna attı bir yandan da defterini kolunun altına koydu.

"Ş-şey özür dilerim fark etmemişim-"

"Bu kadar tedirgin olmana gerek yok bayan. Sana kızmadım."

Lara emin olamadı ama yinede çok aldırış etmeden otobüsten indi ve arkasından baktı.

Yüzünü arkasında ki manzaraya çevirdi-

Vay canına...

Sanırım hayatında hiç bu kadar güzel bir yer görmemişti.

Karşısında yem yeşil bir orman vardı. Büyüleyici derecede güzeldi. Kuşların cıvıltısı, tavşanların zıplayışı, kedilerin küçük şirin kavgaları...

İlk defa kendini rahat hissetmişti. Derin bir nefes aldı ve sanırım bu başlayacak olduğu "şeye" hazırdı. Telefonunu arka cebinden çıkardı ve mesajlarına baktı ve sonunda Dipper'ın ona atmış olduğu konumu buldu.

Tabii internetin çekmesi zor oldu ama yinede konumu açabildi. Yavaşça ormanın içine daldı ve resmen macerasını başlattı.

***