Savunmacının İntikamı

3

        Bu gün zırhımın geri kalanını alıyorum! Şu ana kadar sadece kaskım vardı ancak artık zırhımın tamamı bana verilecek. Bunun anlamıysa, mezun oluyorum ve planımı gerçekleştirmeye bir adım daha yaklaştım. Artık çalışmaya ve ödül avcılığı yapmaya başladım. Bir loncaya üye oldum ve av anahtarları almaya başladım. Biriktirdiğim paralar ile ilk gemimi alabiliyorum, ama daha iyi bir gemi almak için biraz daha bekleyeceğim. Ayrıca avcılık yaparken yeni kişiler ile de tanışıp kendime mürettebat vb. hazırlıyorum. Geçenlerde K039O gezegenine bir av için gittim ve orada mürettebatıma bir mühendis buldum. Geriye kaldı dört kişi.

        Artık mürettebatımı topladım, iki savaşçı, bir mühendis, ve bir tane droidden oluşuyor. Şu anda başkanın sarayına doğru yoldayım. Sayımız saraydaki asker sayısına göre müthiş bir düşüklükte. Ancak sürpriz bir plan hazırladığımız için işimiz zor ama etkili. Planımız şu: İlk önce kanalizasyondan saraya sızacağız, kanalizasyon borularında uzaktan halledilebilinecek engelleri droid halledecek, kalanları ise bize kalacak. Sonra, sarayda belirlediğimiz yerde kanalizasyondan çıkacağız ve önümüze çıkan askerleri ecellerine yollaya yollaya kontrol odasına gideceğiz ve başkanın yemek yediği odadaki tüm kapıları kapatacağız, biri hariç. Ondan sonraysa, bu işlemin kontrol odasından yapıldığını, yani bizim kontrol odasında olduğumuz anlamaları çok uzun sürmez. En son ise havalandırma kanalları üzerinden kralın sıkıştığı odaya gideceğiz ve kralın işi bitecek. Planı uygulamaya başladık.

        Başkan öldüğünden beri bir ay geçti. Yeni bir cumhuriyet kuruldu, biz Savunmacılar sığınaklarda yaşamayı bırakıp yeryüzüne çıktık. Dahası bakanı öldürdüğüm için en büyük ödüle sahip oldum, galaksinin neredeyse tamamının intikamını aldım. Ve aynı zamanda galaksinin gururu oldum, klanım yine şöhretini geri kazandı, her yere heykellerim dikildi.

        Sanıyordum ki o ölünce acım geçecek, artık mutlu olacağım, ruhum bedenimde kalmak isteyecek, boğazımdaki kesik iyileşecek... Ama hiç biri olmadı, artık bir amacım kalmadı bu yüzden ruhum bedenimden çıkıp gitti. Artık amaçsız, duygusuz biriydim. Belki de artık bir amacım kalmadığı içindi bu his. İçimden bir ses hayatımın sonuna kadar bu his ile yasacağımı söylüyordu.

        İşte bu hikaye bir suçlunun suçtan sonraki hayatınıdeğil, bir mağdurun hayatını anlatan nadir hikayelerden...

Umarım yazdığım hikayeyi beğenmişsinizdir. Öncelikle yazım hataları, anlatım bozuklukları ve daha nicesi için özür dilerim. Ancak profilime baktıysanız fark etmişsinizdir ki bu benim ilk hikayem bu yüzden affınıza sığınıyorum. İyi günler dilerim.