Let's get down to business! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 4

Ντόριαν

- Τον κ.Χέντερσον θα ήθελα...!

- Ο ίδιος.

- Ουάου! Δεν περίμενα να το σηκώσετε ο ίδιος. Πράγματι χρειάζεστε μια γραμματέα!

- Ποιά είστε δεσποινίς μου; Πήρατε στο κινητό μου. Φυσικά και θα το σήκωνα ο ίδιος!

Απάντησα.

-...

- Λοιπόν;

- Ει...είμαι η Αλίσα Πέητζ. Είχα έρθει για συνέντευξη για τη θέση γραμματέως...

Η Αλίσα!

Είναι δυνατόν;

Νόμιζα ότι απέρριψε την πρότασή μου. Τί θέλει;

- Σας θυμάμαι δ. Πέητζ. Μη μου πείτε ότι ξανασκεφτήκατε την πρότασή μου;

- Εμ...ναι. Την ξανασκέφτηκα και γι' αυτό πήρα τηλέφωνο!

- Και πού ξέρετε ότι δεν καλύφθηκε η θέση ως τώρα;

Ήθελα να την πειράξω, να δω πώς θ' αντιδράσει.

-...αλήθεια;

Ψιθύρισε. Σχεδόν άκουγα το τρέμουλο της φωνής της μέσα από το τηλέφωνο.

- Δεν είναι σίγουρο ακόμα.

Συνέχισα παρατείνοντας την αγωνία.

- Ώστε κι η άλλη κοπέλα ήθελε να το σκεφτεί;

Ρώτησε.

Δεν ήθελα να παραδεχτώ ήττα, όμως από την άλλη, δεν ήξερα πώς να κάνω την Αλίσα να δεχτεί.

- Είπες ότι ξανασκέφτηκες την πρόταση.

Επέμεινα.

- Αν καλύφθηκε η θέση δεν έχει νόημα ν' απαντήσω. Σωστά;

Χαμογέλασα αισιόδοξα.

- Επιμένω πως έχει.

Είπα.

-...

- δ.Πέητζ;

- Δηλαδή είναι ακόμα άδεια η θέση;

Ρώτησε με συστολή.

- Ναι.

Άκουσα έναν αναστεναγμό που μου ακούστηκε σαν ανακούφιση από μέρους της.

- Τί έγινε κι αλλάξατε γνώμη;

Τόλμησα να ρωτήσω, ελπίζοντας ο λόγος να είναι...

- Το ρωτάτε κιόλας; Είναι πολύ καλά τα χρήματα κι εγώ τα χρειάζομαι.

Το χαμόγελό μου σβήστηκε αργά. Ο ρεαλισμός ξεκαθάρισε το τοπίο και ξεδιάλυνε τα σύννεφα που είχαν μαζευτεί γύρω μου τυφλώνοντάς με.