Let's get down to business! (Ολοκληρωμένη)

Bonus chapter

🔞

Ντόριαν

Η μέρα που το όνειρό μου κάποτε φάνταζε να είναι παραμύθι, σήμερα παίρνει σάρκα και οστά!

Μπορεί να έκανα πρόταση γάμου στην Αλίσα κι εκείνη να δέχτηκε, όμως τότε νομίζω ότι δεν είχα σκεφτεί το γάμο μας σε όλες του τις διαστάσεις.

Ναι, ήταν αυτό που ήθελα να κάνω εκείνο το βράδυ όταν έβγαλα το κουτάκι με το μονόπετρο. Ήταν η κατάλληλη στιγμή, μετά απ' όλα όσα περάσαμε, καθώς η Αλίσα ήταν έγκυος. Ήθελα να την παντρευτώ μια ώρα αρχύτερα, να την κάνω δική μου!

Μα αυτή τη στιγμή, καθώς στέκομαι εδώ και την περιμένω να έρθει στην εκκλησία, να διαβεί αυτόν τον διάδρομο, να τη δω ντυμένη στα λευκά...τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για τον χείμαρρο των συναισθημάτων που θα με έλουζαν.

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω...ίσως η σιωπή κι η συγκέντρωση του μυαλού μου στο γεγονός αυτό, ίσως το διάστημα της αναμονής μέχρι να έρθει η Αλίσα γέμιζε με αναμνήσεις που με βομβάρδιζαν απανωτά από τη στιγμή που τη συνάντησα, μέχρι αυτήν εδώ τη στιγμή που θα γίνει γυναίκα μου, ίσως οι μηδέν προσδοκίες που είχα για να ευτυχήσω οι οποίες διαψεύστηκαν ή οι στιγμές που νόμιζα πως θα χάσω την Αλίσα από στιγμή σε στιγμή μα εκείνη μου υπενθύμιζε κάθε φορά με τον τρόπο της ότι είναι εδώ για μένα, τον Ντόριαν. Πίστεψε σε μένα, όταν η ίδια μου η οικογένεια με είχε εγκαταλείψει συναισθηματικά.

Είχα εγκλωβιστεί σε ένα σκοτάδι απ' όπου δεν έβρισκα διέξοδο, μα η Αλίσα ήρθε κι άνοιξε την πόρτα της σκοτεινής φυλακής μέσα στην οποία βρισκόμουν, αποκλεισμένος απ' όλους κι απ' όλα, στον δικό μου μοναχικό κόσμο. Όταν άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα το φως και μπόρεσα να τη δω. Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε έξω από τη φυλακή μου, δείχνοντας κι αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος μπορεί να είναι όμορφος και λαμπερός. Δεν ήταν μονάχα σκληρός, άσχημος, σκοτεινός όπως τον βίωσα κι όπως πίστευα ότι ήταν.

Ο κόσμος ήταν όμορφος γιατί εκείνη  ανήκε στον κόσμο, γιατί υπήρχε η Αλίσα.

Ο κόσμος ήταν λαμπερός, γεμάτος όνειρα κι ελπίδες που μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, γιατί σύντομα θα γινόμουν πατέρας!

Είδα μπροστά μου ένα χαρτομάντιλο  να κουνιέται στον αέρα.

Γύρισα το κεφάλι κι είδα την Νάνσυ με την τουαλέτα της να μου κουνάει το χαρτομάντιλο και να με κοιτάζει με ένα περίλυπο ύφος.