Let's get down to business! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 29

🔞

Αλίσα

Άκουγα έναν υπέροχο ήχο, έναν από τους αγαπημένους μου!

Είναι δυνατόν; Είναι τσέλο αυτό που ακούω;

Μήπως ο Ντόριαν έβαλε κλασική μουσική δυνατά;

Μαγεμένη από τον ήχο και την υπέροχη μελωδία, αφέθηκα σαν υπνωτισμένη, να με οδηγήσουν τα πόδια μου στην πηγή του ήχου μέχρι που βρέθηκα στη βιβλιοθήκη. Συνέχισα και πρόσεξα ότι υπήρχε θα πόρτα στο βάθος. Την άνοιξα γιατί ο ήχος είχε σταματήσει.

Έκπληκτη, αντίκρισα τον Ντόριαν να κάθεται σε ένα κάθισμα και ν' αγκαλιάζει ένα... τσέλο!

Σήκωσε αργά το κεφάλι ώσπου με αντίκρισε. Οι ματιές μας κλειδώθηκαν. Ακόμα τον κοιτούσα εκστασιασμένη.

Από πάντα μου άρεσε το τσέλο, ο βαθύς, μπάσος ήχος που έβγαζε. Θαύμαζα εκείνους που μπορούσαν να το παίζουν και ναι, είχα αποθηκευμένα μουσικά κομμάτια με τσέλο και πιάνο και τα άκουγα μανιωδώς. Όποτε τα άκουγα με μεθούσαν, με ταξίδευαν... Με καλής ποιότητας ακουστικά και ηχητικό σύστημα, ένιωθα την μπάσα μελωδία να με δονεί ολόκληρη, να με ταρακουνάει και να με αγγίζει με τρόπο όσο δεν με έχει αγγίξει κανένα συναίσθημα, κανένας λόγος, κανένα πρόσωπο. Γι' αυτό όταν είδα τον Ντόριαν με το τσέλο, ένιωσα σεισμό μέσα μου. Το τσέλο είναι ένα από τα κρυφά πάθη μου κι αυτή τη στιγμή, ο βαρετός, αυστηρός, πεζός, αμήχανος Ντόριαν, μεταμορφώθηκε μεμιάς στον πιο σέξυ άντρα του κόσμου!

Τον κοιτούσα με νέα ματιά! Γιατί δεν μου είχε πει ότι παίζει τσέλο; Πρώτα μαθαίνω ότι λατρεύει τα βιβλία και τώρα ότι παίζει τσέλο! Τί άλλο κρύβει αυτός ο άντρας;

Ασυναίσθητα τα βήματά μου με τράβηξαν να μπω μέσα, εκείνα με έσπρωχναν να τον πλησιάσω. Δεν όριζα το κορμί μου. Εκείνο με όριζε, εκείνο με κατηύθυνε, μέχρι που στάθηκα μπροστά του.

Άπλωσα το χέρι και χάιδεψα το σοκολατί ξύλο από το οποίο ήταν καμωμένο το μουσικό όργανο. Ένιωθα όμως τα μάτια του Ντόριαν να κοιτάζουν εμένα.

Τελικά το βλέμμα μου επέστρεψε σ' εκείνον, αφού άφησα για ένα λεπτό την παιδική περιέργειά μου και τον διακαή πόθο μου να εξερευνήσει, να αγγίξει το αγαπημένο τσέλο!

Το πήρα στα χέρια μου και ο Ντόριαν με άφησε να το σηκώσω. Το έβαλα στην άκρη κι επέστρεψα σ' εκείνον που με παρακολουθούσε αμίλητος. Στάθηκα ανάμεσα στα ανοιχτά του πόδια. Χαμήλωσα και περνώντας τα πόδια μου πάνω από τα δικά του, έκατσα στην αγκαλιά του, αντικρύζοντάς τον.