Let's get down to business! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 17

Ντόριαν

Μόλις σηκώθηκα το πρωί, το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να κοιτάξω ανήσυχα δίπλα μου στο κρεβάτι και να ψάξω μήπως υπήρχε μια γυμνή Αλίσα δίπλα μου.

Είναι σχεδόν αστείο το γεγονός ότι ήταν ανακούφιση για μένα που ήμουν μόνος.

Σκέψου Ντόριαν. Πήρες το χάπι; Είναι η σωτηρία σου. Πάντα το έπαιρνες. Σπάνιες είναι οι φορές που δεν το πήρες στην ώρα σου και είχες επεισόδια -ευτυχώς όχι με συνέπειες- μα γλίτωσες παρά τρίχα να εκθέσεις τον εαυτό σου σε κοινό.

Δεν με παίρνει να το παραλείπω. Κοίταξα την ώρα. Γι' αυτό υποτίθεται ότι έβαλα υπενθύμιση και κουβαλάω πάντα μαζί μου ένα κουτί, όπως έχω και στο κλειδωμένο συρτάρι του γραφείου μου.

Ας ετοιμαστώ και ας κατέβω κάτω να ετοιμάσω πρωινό.

Μετά από μισή ώρα κατέβηκα κάτω. Η Αλίσα; Γαμώτο, δεν της έδειξα πού να κοιμάται...Πού στο καλό κοιμήθηκε χθες;

Αυτομάτως έστρεψα το κεφάλι μου στη βιβλιοθήκη. Κοίταξα την ώρα και κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Δεν υπήρχε κανείς. Τελευταία φορά εδώ την άφησα.

- Αλίσα;

Φώναξα.

Προχώρησα προς το μπάνιο και ξαναφώναξα το όνομα της απ' έξω.

Τίποτα.

- Έτοιμες οι τηγαν...

Γύρισα το κεφάλι και την είδα που έβγαινε από την κουζίνα.

- Ντόριαν!

- Αλίσα! Σε φώναζα...

- Ήμουν στην κουζίνα. Ετοίμαζα πρωινό!

- Αλήθεια; Τί ώρα σηκώθηκες;

- Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, οπότε είπα να ετοιμάσω πρωινό νωρίς για να προλάβουμε να φάμε πριν πάμε στη δουλειά...

- Καλή σκέψη.

Είπα και χαμογέλασα.

- Λοιπόν; Πάμε;

Πρότεινε κι έδειξε με νεύμα την κατεύθυνση της κουζίνας.

Λίγο αργότερα τρώγαμε σε μια αμήχανη να ευχάριστη σιωπή το πρωινό που ετοίμασε και που ήταν πραγματικά απολαυστικότατο. Συνήθως το πρωί δεν προλάβαινα να ετοιμάσω πολλά και περιοριζόμουν σε κάτι γρήγορο όπως ένα τοστ κι έναν καφέ.

Κοίταξα την ώρα.

- Μην ανησυχείς, έχουμε ώρα ακόμα για να πάμε στη δουλειά. Κάτι μου λέει ότι έχεις υπερβολικό άγχος.