Let's get down to business! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 25

Ντόριαν

Δυστυχώς το βράδυ είμαι δέσμιος των ονείρων μου! Όποτε κλείνω τα μάτια, το υποσυνείδητο βγαίνει στην επιφάνεια.

Πάντα ήμουν κλειστός χαρακτήρας. Πάντα κρατούσα μέσα μου τις σκέψεις μου. Πάντα ήμουν μόνος. Γι' αυτό όλα έβγαιναν στην επιφάνεια κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια.

Τί σκεφτόμουν όταν πρότεινα να κοιμάται μαζί μου;

Ανασηκώθηκα και γύρισα να την κοιτάξω. Μου είχε γυρισμένη την πλάτη της. Ίσως ήδη κοιμάται.

Αν παραμείνω ήρεμος, όλα θα πάνε καλά. Μάλιστα, δε χρειάζεται ν' ανησυχώ αν παίρνω τα χάπια μου στην ώρα τους. Έτσι δεν θα χρειαστεί ίσως να τον αντιμετωπίσω. Ούτε να ξαναεισβάλλει στη ζωή μου.

Αυτό είναι. Θα εφαρμόσω το αρχικό μου σχέδιο και θα αλλάξω γνώμη στην Αλίσα. Θα της δείξω ποιός είμαι.

Η σκέψη αυτή με ηρέμησε κι έπεσα ξανά να κοιμηθώ.

Αλίσα

Ένιωθα ανανεωμένη καθώς τεντωνόμουν στο κρεβάτι.

Γύρισα πλευρό κι ένιωσα περίεργα όπως εκείνη η αίσθηση που έχεις όταν σε καρφώνουν με το βλέμμα τους παρόλο που δε βλέπεις. Είναι απλώς εκείνη η έκτη αίσθηση.

Αυτή μ' έκανε να ανοίξω μ' επιφύλαξη τα μάτια μου.

Τη στιγμή όμως που το έκανα, πετάχτηκα όρθια, αφήνοντας να μου ξεφύγει μια κραυγή έκπληξης.

Ο Ντόριαν ήταν κι εκείνος γυρισμένος στα πλάγια, στηριζόμενος στο ένα του χέρι και παρακολουθώντας με.

- Ντόριαν; Τί κάνω εδώ;

Ρώτησα κοιτάζοντάς τον και συνειδητοποιώντας σιγά-σιγά την κατάσταση. Ήμουν στο υπνοδωμάτιό του. Στο κρεβάτι του. Ήταν το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα σπίτι του.

- Κοιμάσαι στο κρεβάτι μου όπως βλέπεις.

Είπε κι από το ύφος του και μόνο ένιωσα την αλλαγή. Ο τρόπος που με κοιτούσε ήταν διαφορετικός. Δεν κοιτούσε αποκλειστικά τα μάτια μου αλλά διέτρεξε το βλέμμα του πάνω στο κορμί μου ασυστόλως, κάτι που μ' έκανε να θέλω να κρυφτώ καλά πίσω από το σεντόνι, αν και δε βοηθούσε πολύ.

- Ναι... το βλέπω.

- Σε περίμενα να ξυπνήσεις.

- Με... περίμενες; Για ποιό πράγμα ακριβώς;

Ρώτησα καθώς είχα κρύψει το μισό πρόσωπό μου κάτω από το σεντόνι.

Μονάχα χαμογέλασε κι αυτό απάντησε την ερώτησή μου!