Let's get down to business! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 10

🔞

Αλίσα

- Λυπάμαι Αλίσα...

Άκουσα μονάχα να λέει κοιτώντας με.

-...μα δεν ήθελα να γίνει έτσι.

Τί; Τί εννοεί;

Η έκφραση του προσώπου του έδειχνε ότι έδινε κάποια εσωτερική μάχη.

- Δεν...καταλαβαίνω...

Ψέλισα καθώς βρισκόμουν σε δυσμενή κι ευάλωτη θέση. Εγώ ήμουν που ξάπλωνα σχεδόν γυμνή ενώ εκείνος όχι.

- Για μια στιγμή, ξέχασα τελείως το χτυπημένο πόδι σου Αλίσα.

- Δεν είναι σοβαρό...

Επέμεινα ελπίζοντας να του διαλύσω και το τελευταίο ίχνος αμφιβολίας αν και η στάση του έδειχνε ότι το μετάνιωσε γενικά. Λες και η τρέλα που τον κυρίευσε πριν λίγο διαλύθηκε και τώρα γύρισε ο κ.Χέντερσον. Ο λογικός κ.Χέντερσον.
Αυτή τη στιγμή όμως δεν ήθελα τον λογικό κ.Χέντερσον. Ήθελα τον τρελό Ντόριαν.

Μετά από τόσο καιρό, απολάμβανα καυτό εν δυνάμει σεξ κι ο κ.Χέντερσον τα χάλασε όλα!
Ήμουν τόσο εκνευρισμένη εκείνη τη στιγμή που ήθελα να τον διώξω κακήν κακώς αλλά αυτό δεν θα μ' έβγαζε πουθενά.

Ααα...μήπως να ορμήξω πάνω του; Άραγε θα πατήσω καλά στο πόδι μου ή θα με προδώσει και θα γίνω ρεζίλι πέφτοντας κι επιβεβαιώνοντας τις ανησυχίες του;

-...είπα ότι λυπάμαι, είπα ότι ξέχασα το χτυπημένο πόδι σου, μα δυστυχώς δεν θέλω να σταματήσω.

Συμπλήρωσε τα λόγια του κι έμεινα να τον κοιτάω.

Ε;

Τί;

Δηλαδή...δηλαδή...είναι ακόμα ο τρελός Ντόριαν; Γιούπιιι! Οι ορμόνες μου ξαναχόρευαν τρελά καθώς τον είδα να βγάζει ό,τι του είχε απομείνει πάνω του.

Τα μάτια μου μπορεί να έμοιαζαν και καρτουνίστικα έτσι όπως είχαν ανοίξει διάπλατα κι είχαν σταματήσει σε κάτι που "έβγαζε" μάτι.

Χωρίς καμιά αμηχανία, χωρίς ντροπή, πλησίασε αργά και πάλι το κρεβάτι μου. Αυτή τη φορά, με μια μεγάλη διαφορά!

Με πλησίαζε στα τέσσερα αλλά ήταν ολόγυμνος!!!

Με το ζόρι συγκρατούσα τον εαυτό μου να μην τσιρίξω από ενθουσιασμό.

Το ότι με πλησίαζε αργά λες κι ήταν έτοιμος να με κάνει μια χαψιά, μ' έκανε να τρέμω από υπερένταση, έξαψη κι αδημονία.

Όταν έφτασε ελάχιστα εκατοστά από τα χείλη μου, είπε:

- Μην ανησυχείς, έχω το πόδι σου στο νου μου!