Stay With Me | Lee Know

Hayat Çok Zor, Değil Mi?

Hei: Ne?
Bu soruyu hiç beklemiyordum. Tabii ki bu soruyu insanlar genelde sorardı. Onlara geçici bir alerji olduğununu söyleyerek bu işten sıyrılırdım. Fakat bu insanlarla aynı evde yaşıyordum ne desem boştu.
Minho: Cevabın yok mu? (sırıtarak)
Sinirlenmiştim. Adeta benimle dalga geçiyordu. Kendime hakim olamadım.
Hei: Sizden biri olmadığıma göre bu soruyu cevaplamak zorunda değilim. Lütfen beni gereksiz sorularınla rahatsız etme Lee Minho.
Bang Chan söylediklerime anlam verememiş gibi yüzüme bakıyordu. Sinirlenmiştim. Gözlerim dolmuştu. Bu soruyu ne zaman duysam canımı yakardı zaten.
Hei: Dışarı çıkıyorum.
Changbin: Nere
Hei: Nereye olursa.
Hızlıca ayağa kalkıp yukarı çıktım. Üstüme rastgele bir şeyler geçirdim. Kulaklığımı da alıp hızlıca merdivenlerdem indim. Chan peşimden geliyordu.
Chan: Hei gidemezsin.
Hei: Sadece yalnız kalmak istiyorum.

Evden çıktığımde nereye gideceğimi bilmiyordum. Ama her yer buradan daha iyiydi. Yürümeye başladım. 20 dk kadar yürüdükten sonra küçük bir park gördüm. Büyük bir söğüt ağacının altına oturdum. Ağlamaya başladım. Kollarım benim kanayan yaramdı ve onları her gördüğümde aslında ne olduğumu hatırlıyordum. Bu benim kendime ne yaptığımın yanında insanların bana ne yaptığının da iziydi. Tam dalmıştım ki koluma bir şeyin sürtündüğünü hissettim. Bu bir kediydi. Kürkü gece kadar siyah , gözleri zümrüt kadar yeşildi.
Hei: Merhaba dostum. Sen de yalnızsın değil mi? Aynı bana benziyorsun.
Onunla ilgilendiğimi anlamış olacak ki bacaklarımın üstüne çıktı. Onu okşadım. Kediler kendimi bildim bileli beni çok iyi hissettirmişlerdir. Kedinin cılız kafasına dokunurken aç olduğunu anladım. O da zorluklarla mücadele ediyordu. Tıpkı benim gibi... Bu bana evrenin bir mesajı olmalıydı.
Hei: Hayat çok zor dostum. Değil mi?

Bölüm biraz kısa oldu. Yorum yapmayı unutmayın. Seviliyorsunuz <333333