Szkolna miłość

Część 15 Randka Izuku i Dönüş

Deku per.
Kiedy zbliżała się godzina seansu podszedłem do domu Dönüş i zadzwoniłem,by ją odebrać. Chwilę czekałem i moim oczom ukazała się piękna dziewczyna ubrana w różową sukienkę ozdobiona cekinami. Nie uwierzyłem swoim oczom,ale to była Dönüş.

--Wygladasz olśniewająco i to dosłownie *trochę się zaśmiałem*
--Dziekuję Izuku,ty również wyglądasz pięknie. Twój czarny garnitur,wyglądasz w nim przystojnie.

Zarumieniłem się i pocałowałem Dönüş w policzek. Potem spacerkiem przeszliśmy się do kina. Poprosiłem Dönüş,by od teraz mówiła do mnie Izuku,ponieważ moje bohaterskie imię było tajne,pozatym kojarzyło mi się z Bakugou,dlatego wolałem,by mówiła do mnie po imieniu. 

Dönüş per.
Wystroiłam się tak specjalnie na tę okazję. Miałam już dużo randek z Izuku,ale nie byłam z nim jeszcze w kinie. Wiedziałam,że ten dzień zapamiętam na długo. W naszym wieku, czyli 15 lat nie można było się żenić. Wiedziałam o tym,ale mogę poczekać długo, nie spieszy mi się. Rok to nie jest długo,a każda chwila spędzona z Izuku sprawia mi radość i mnie uspokaja.
Kiedy byliśmy już w kinie,zaczęliśmy szukać sali w której miał się odbyć seans i naszych miejsc. Przedtem kupiłam sobie popcorn,a Izuku wziął sobie picie i chusteczki. Ciekawiło mnie w jakim celu.

--Jeszcze jest wcześnie,ale możemy już zająć miejsca.-zaproponowałam.
--Masz rację,pozatym będziemy tu tylko my. Wynająłem salę kinową,tylko dla nas.
--Naprawdę?
--Wszystko bym dla ciebie zrobił,będzie bardziej romantycznie i nie będziesz musiała się przejmować niczym i nikim,tylko tą chwilą.
--Dziekuję Izuku.

Zarumieniłam się i na mojej twarzy pojawił się wielki uśmiech.

--Jesteś niesamowity Izuku, kocham cię.
--Ja cię kocham bardziej Dönüş.

Przytuliliśmy się i wtedy zaczęły się reklamy. Wykorzystaliśmy ten czas na przytulanie i dawanie sobie komplementów.
W tym czasie zapytałam Izuku,w jakim celu wziął chusteczki. Powiedział,że to niespodzianka,ponieważ przydadzą się pod koniec filmu i w trakcie prawdopodobnie też. Nagle światła zgasły i film się rozpoczął. Był on w stylu anime,a kreska i grafika bardzo mi się spodobały. Historia dziewczynki,której dokuczano w podstawówce z powodu problemów ze słuchem. Wtedy w kilku momentach się popłakałam i Izuku dał mi swoje chusteczki.

--Mówiłem,że się przydadzą-powiedział przytulając mnie Izuku.
--Dziekuję,jesteś wspaniały.

Muzyka była bardzo klimatyczna i smutna,było wiele wątków miłosnych w historii,ale główny wątek był trochę skomplikowany. Bohaterka z problemami ze słuchem była smutna,bo nie miała przyjaciół,uratował ją chłopak,który jej dokuczał w dzieciństwie,przez co sam został poszkodowany i wylądował w szpitalu. W tym momencie płakałam bardzo głośno i długo,zauważyłam,że Izuku również płakał i razem wtuleni w siebie płakaliśmy. Kiedy później okazało się,że chłopak,który ocalił swoją ukochaną jednak żyje bardzo się ucieszyłam,bo ich shipowałam i potem  pocałowaliśmy się z Izuku.
Po pocałunku w filmie para wyznała sobie miłość,a my w tym momencie...
--Kocham cię Dönüş!
--Kocham cię Izuku!

Znowu się pocałowaliśmy,a potem Izuku wyjął coś z kieszeni.

--Chciałem to zrobić wcześniej,ale nie miałem wystarczająco odwagi wiem ,że jeszcze nie jesteśmy pełnoletni,ale... Dönüş bardzo cię kocham i obiecuję,że nigdy cię nie opuszczę i będę cię chronił przed całym złem tego świata,nikt ani nic ci nie zrobi krzywdy,obiecuję ci to,dlatego zadam ci jedno pytanie. Wyjdziesz za mnie?

Popłakałam się i to tym razem nie przez scenę w filmie,ale ze szczęścia,ponieważ byłam zaskoczona i zdumiona odwagą Izuku. Z radością odpowiedziałam.

--Tak,absolutnie tak. Wyjdę za ciebie Izuku.

Izuku założył pierścionek na mój palec i siedzieliśmy wtuleni,oglądając film do końca. Wszystko dobrze się zakończyło: film oraz ta randka.
Wyszliśmy z kina bardzo weseli i Izuku zaproponował,że odprowadzi mnie do domu jak zwykle. Było już ciemno,ponieważ byliśmy na wieczornym seansie,dlatego to miło z jego strony,że mnie odprowadza. Nagle usłyszałam dziwny dźwięk,taki lekki szelest. Izuku się zatrzymał,chyba też to wyczuł.
Deku per.
Usłyszałem dziwny dźwięk dobiegający z oddali,mniej więcej 10 metrów od nas. Przygotowałem się i próbowałem wyczuć dokładną lokalizację osoby,która nas śledzi. Odwróciłem się i zauważyłem podejrzanego mężczyznę,nie znałem go,nie był to jeden z niebezpieczniejszych złoczyńców,ale nie postanowiłem go zignorować.

--Dönüş,kochanie ukryj się za drzewkiem,ja się tym zajmę.
--Jasne Izukuś.

Dönüş ukryła się za drzewem,a ja użyłem mojej nowo wyuczonej umiejętności,czyli czarnego bicza. Wziąłem nim kosz i rzuciłem w krzaki,zmuszając gościa do wyjścia.
--Czyli jednak mnie wyczułeś,Deku.
--Kim jesteś i skąd znasz moje imię bohaterskie?
--Nie znasz mnie,ale już nie poznasz, Shigaraki chce cię mieć u siebie,więc nie stawiaj się i choć ze mną.
--Ani mi się śni.

Wtedy użyłem 10% mojej siły i uderzyłem gościa w głowę,ogłuszając go tym i poprosiłem Dönüş,by uciekała,ale ona nie chciała mnie zostawić samego. Rozumiałem jej decyzję,więc postanowiłem walczyć ze złolem i potem odprowadzić go na komendę.
Typek wstał i kulą ognia rzucił we mnie,uniknąłem tego z łatwością. Potem pstryknięciami palców atakowałem go,siła uderzeniowa powietrza powodowała u niego obrażenia. Niektóre ataki zdołał uniknąć, próbowałem wyczuć moment kiedy złoczyńca się zdezorientuje.
Nie chciałem go bardzo skrzywdzić,więc moim następnym ruchem było złapanie go moim biczem. Udało się za pierwszym razem,dzięki temu,że rozproszyło go szczekanie psa.
--Dönüş teraz!!

Dönüş złapała cień złola i w ten sposób miała nad nim kontrolę. Zaprowadziliśmy go na komendę i funkcjonariusze na moją prośbę założyli przestępcy kajdanki i przykuli go do ściany, dodatkowo lasery były przed więzieniem i potrójne ściany na wszelki wypadek,gdy był już za kratami zakluczonymi na 4 spusty ze ścianami odpornymi nawet na bombę atomową, policja podziękowała mi za złapanie go,ponieważ szukali go już dłuższy czas. Ta randka była bardzo ciekawa,a jej zakończenie było ekscytujące.

--Dziekuję Izuku,mój bohaterze.
--Ochroniłem cię tak jak obiecałem,nie musisz mi dziękować.

Przytuliłem Dönüş i wróciliśmy do domów już bez niespodzianek.

*Dla fanów anime,możecie strzelać w komentarzach jaki film oglądali Izuku i Dönüş*