VEDA İNTİKAMI

1. KUM SAATİ

1. Bölümden merhaba. İyi okumalar dilerim.

(Not: Şarkıları, isimlerini yazdığım yerden itibaren dinlemeye başlarsanız daha iyi olur.)

🪸🕯️

Era Mercan

Kulaklığımda çalan hareketli şarkıyla sağ yumruğumu tekrar güçlü bir şekilde kum torbasına geçirdim. Hemen ardından sol yumruğumu, ve tekrar sağ yumruğumu bu sefer de iki kere geçirdikten sonra derin bir nefes verdim. Yutkunurken durmadım, ve tekrar sol yumruğumu geçirdim kum torbasına. Hafifçe yerimde zıplarken art arda yumrukladım torbayı.

Kum torbasını, bazı insanları düşünerek yumruklamaya başladığımda hırsım git gide artıyordu. En sonunda günlük kırk dakikamı doldurduğum için kendimi zor da olsa durdurdum. Hızlı alıp verdiğim nefeslerimi normale çevirmeye çalıştım derince soluklanarak. Ellerimdeki boks eldivenlerini çıkarıp yere attıktan sonra kulaklığımı çıkardım, ve oradaki koltuğun üzerinde duran havlumu alıp önce alnımı ve boynumu sildim, ardından omzuma astım. Kapı birden açılınca gözlerim oraya kaydı. Nare gelmişti.

Son iki senedir bizim aramızdaydı. O da bizim gibi ajanlık üzerine eğitimler alıyordu. Şuan kötü denilemeyecek kadar iyi, profesyonel denilemeyecek kadar çaylaktı. Benden sadece bir yaş küçük olmasına rağmen içimdeki koruma içgüdülerini durduramıyordum. Uzun ve açık kahverengi saçlara sahip, gerçekten güzel denilecek türden bir kızdı. Çocuk bir ruhu olsa bile fazlasıyla olgundu. En sevdiğim yanı da buydu zaten. Olgun olması.

"Yine yoğun bir gündü senin için anlaşılan.." dedi hafifçe gülümserken.

Beni tanıyordu. "Eh yani,"

"biraz."

Dudakları kıvrılırken yüzünde gururlu bir tebessüm oluştu. "Tabi, tabi.." Kapının pervazına yaslanıp kollarını göğsünün altında birleştirdi. "Bu seferki kimdi?"

Gözlerimi kısıp kendime iki saniye verdikten sonra hatırlamıştım.

"Gökay Erez."

Nare'nin gözleri söylediklerimle aniden açılabileceği kadar açılmıştı. "Ne? Ciddi misin?"

Göz devirdim. "Yok, şaka."

Kaşlarını çattı, bu mükemmel şakama karşılık. Bence komikti oysaki. "Neden böyle bir tepki verdin?" diye sordum gözlerimi kısarak. Sorumla afalladı. "Hiç, sadece o adamın çok güçlü olduğunu duymuştum.. Nasıl yapabildin? Ve arkanda iz bırakmadığına eminsin değil mi, Era? O adamın çok geniş bir çevresi var. Eğer arkanda bir iz bırakırsan hepimizin hayatı biter." Sıkıntıyla nefes verdikten sonra teker teker sorularını yanıtladım.

"Herkeste nasıl yapıyorsam öyle yaptım, Nare. Onun gücü anca o korkutmaya çalıştığı zavallı insancıklarda işler. Gördük gücünü, belki bu dünyada çoğu kişiden farklı yaşamış olabilir, fakat gittiği yer bütün insanların gittiği yerle aynı. Bakalım orada da kurtulabilecek mi.." Kaşları çatılırken devam ettim.

"Ayrıca ben arkamda iz bırakmam, beni Yasemin ile karıştırma. Kendisi malum gittiği her yere izini bırakıp geri dönen birisi. Utanmasa kendisini bırakacak. Kendi arkamızı zor kurtarıyoruz. Birde güya üç senedir eğitim alıyor. Eğitimi başka bir yeriyle aldı sanırım." Son söylediklerime gülerken omuz silkti. "Peki, sadece sordum, sarışın. Hemen saldırma."

Ben tam söylenmek için ağzımı açacakken arkasını döndü, ve spor salonundan çıktı.

Göz devirip bir koltuğa bıraktım kendimi.