SİYAH

-YirmiSekizinci Bölüm-

Bölüm İthafı: Aleyna Ülger
-

...Yazar'dan...

Bora şaşkınlıkla Lara'ya baktı. Şaşkınlıktan ziyade öfke vardı gözlerinin içinde. Hiç olmadığı kadar Çağrı'ya zarar verme isteğiyle doldu kalbi. Onu öldürüp Lara'yı sadece o sevecekti.

Bir oyundu onların aşkı. Bora yalnızca çıkan oyuncunun yerine geçen bir transfer, Çağrı'ysa başrol.

Hep böyle olmak zorunda mıydı?

Hayat neden hep ona karşıydı?

Hiçbir zaman inanmamıştı mutlu sonlara. Yıllar sonra inandığı tek şey saf ve aptal bir kızdı. Ama bu kız o kadar saftı ki kendisini bile bile ateşe atıyordu. Onu söndürecek tek kişi Bora'ydı.

Onun deyişiyle Boru...

Ama bu saf kızımız öyle aptaldı ki kanıyordu her şeye.

Lara bir an düşündü. "Benim için hangisi en iyisi?"

Kız hayatında ilk kez böyle bir ikilemde kalmıştı. Çağrı'ya aşıktı. Bora'ya olan hislerini ise hala çözebilmiş değildi.

Lara bakamadı Bora'nın gözlerine. Suçluluk duygusu ağır bastı içinde, fakat Çağrı'nın elini bırakmadı. Güç buluyordu ondan.

Bora ikisine de bakmayarak klübeden çıktı. Hızlı adımlarla ormanın içine girdi. Lara'nın arkasından, "Bora! Dur!" diye bağırmasını istedi ama sessizlik hakimdi her yere.

Ormanın derinliklerine gitti. Yurda dönmek istemiyordu. Zaten onu önemseyen kim vardı ki? O hep 3. şahıs olmuştu. Kimi zaman bir hiç. Belki de Alev geldikten sonra değişmişti her şey.

Eskiden sürtük ismi dediği bu ismi seviyordu artık.

Bora arkasına bakmadan koştu, koştu, koştu...

Bir an aklına geldi. Alev hastanedeydi. Lara bunu bilmiyordu. Şimdi geri dönemezdi. Ama gururu umrunda bile değildi. Klübeye geri döndü.

Emin adımlarla içeri girdi. Lara karşısındaydı. Yine o umut dolu bakışlarıyla karşısındaydı.

Yutkundu, "Alev hastanede. Araba çarptı. Eski Lara bunu önemserdi. Sen önemser misin bilmiyorum. Sadece söylemek istedim." dedi ve hastaneye doğru yürüdü. Lara bağırdı bu sefer arkasından, "Ben hala eski Lara'yım. Değişmedim."

Sırıttı Bora. Arkasını dönmeden konuştu, "O zaman niye sahtesin?"

Lara ayaklarını yere çarpa çarpa geldi. "Sahte değilim ben!"

Bora kendinden emin bir şekilde konuştu, "Sen bir bebek gibisin. Oyuncak bebek. O rafın en güzel kısmındakilerden. Herkesin istediği o güzel et bebek. Bizse yalnızca küçük çocuklarız. Seni elde etmek için elimizden geleni yapıyoruz. Ama ben seni seviyordum. Bunu hissedemediğin için sahtesin işte Lara."

Kızın gözleri doldu. "Tavşanıma ne oldu?" dedi ağlamaklı çıkan sesinin ardından.

Bora acı acı gülümsedi, "O klübede öldü. Gömüldü."

Yoluna devam etti. Lara'nın haykırışlarına kulak asmadı. Yürüdü.

Telefonuna gelen mesajla duraksadı.

'Ups. Dillere düşen aşk az önce bitti mi? Senin için üzüldüm Borucuk. Bugün hem aşkın öldü hem de sen öleceksin.' mesajı okur okumaz yere kapaklandı.

Lara'nın haykırışı duyduğu tek şey oldu...

-

...Ceren'den...