TERCİH SENİN

Giriş

Çalan alarm sesiyle uyandım. Her zamanki gibi yine okul vakti gelmişti keşke gelmeseydi ama bu benim elimde olan birşey değildi.

Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkarken beni durduran birşey vardı ve bu benim ayındaki tipim yani tipsizliğimdi.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kıyafetlerimi giydim zira kahvaltı yapmak gibi bir huyum yoktur. Daha doğrusu üşengeç bir insan olduğum için ben yapmıyorum. Zaten kim sabahın köründe mutlu mutlu kahvaltı yapıp okula gider ki .

Bu arada kendimi tanıtmayı unuttum ben Ada Yılmaz 17 yaşındayım ve lise son sınıfım kara kaş,kara göz beyaz tenli bir kızım. Güzel miyim diye kendi kendime bir soru sorsam vericeğim cevap zaten belli.

-Mükemmelim.

Neyse size kendimi bu kadar tanıttığım yeter artık yola çıkmalıyım malum biricik okulum beni bekliyor. Ki aynı zamanda bekleyen sadece okulum değil, geç kalırsam bu sefer kesin beni dövecek olan arkadaşlarım.

~🏝️~

"Nerde kaldı bu salaklar?bide bana laf söylerler sen hep geç kalıyorsun bu gidişle artık seni beklemiyeceğiz" diye taklitlerini yaparken salak olanın onlar değilde ben olduğumu elimdeki telefona bakarken anlamıştım.dersin başlamasının üzerinden 4 dakika geçmiş.

İşte şimdi sıçtım koş Ada koş yoksa matematikçi bunda seni mahveder. Acaba dersemi girmesem gerçi o zamanda annemleri arar hem de abarta abarta anlatır sizin kızınız derse girmiyor dışarda ne halt yediği belli değil diye zaten onu yapacak kapasiteye sahip birisi.

Koştuğum yerde bir yandan da telefonu saklamaya çalışıyordum lise olmamıza rağmen telefon yasağı vardı. Fakat yasağı dinleyen yoktu.

Okulun kapısından içeri girip sınıfa doğru koşmaya başlamıştım ki bizim sınıfı gördüm."Ne yapıyor lan onlar?" Oha ilk 5 dakikada cezamı aldılar. Ve bilin bizim sınıf ne yapıyordu?

Bahçenin çöpünü topluyordu. Cidden bunu yaptırdılar mı? son sınıfız lan biz bırakın da okulun tadını çıkaralım. Neyse şu tiplere görünmeden içeriye girmeliyim aksi takdirde okulun önünde rezil olacağım gerçi herkes derste ama yinede böyle birşey yapmam.

~🏝️~

"Hocam artık içeri girebilir miyiz?" Evet bunu söyleyen bendim çünkü tam içeri girecekken aptal Beyza beni gördü ve hocaya söylemekten hiç çekinmedi çünkü 4 yıldır aynı sınıftayım ve birbirimize olan sevgimiz pardon nefretimiz zerre eksilmedi.

Yerdeki çöpleri toplarken duyduğumuz çığlıkla hepimiz aynı yere döndük. Sınıfın aşkosu Ece tırnağını göstererek "Ayyy tırnağım kırıldı"diye bağırıyordu. Allah'ım lütfen tek derdim bu olsun diye dua etmeye başladım.

Zil çalınca herkes dışarıya çıkmaya başladı biz ise rezil bir şekilde bu işi yapmaya devam ettik. Bu okulun vahşi çocukları yememiş içmemiş bahçeye çöp atmış.Allah hepinizin belasını versin pis veletler.

Ve o sırada hoşlandığım çocuk bütün aseletiyle banka gidip oturdu.

Ben ise kendimi göstermeme çabasındaydım.En yakın arkadaşım Feride'nin yanına geçmiş o tarafa bakmıyormuş gibi yapıyordum. Gerçi beni görsede birşey değişmez sonuçta sevgilisi var. Zaten ben ne bekliyordum ki okulun en yakışıklı çocuğunun bana bakmasını mı? umrunda bile değilim. Hatta beni tanımıyordur kesin.

"Sence beni tanıyor mudur?" Bu soruyu Feride'ye sordum fakat bana cevap veren yanımıza ne zaman geldiğini bilmediğim Bulut'tu."Hayır" verdiği cevap beni ne kadar mutlu etmişti anlatamam.