KULE

Son

Aklımın içi tamamen boş. Varlığımdan geriye hiç bir şey kalmamış gibi hissediyorum. Hatta hissetmiyorum, direk öyle. O güzel pencere beni ay ışığı ile çağırıyor. Yıldızların parıldamaları ise gözümü alıyor gel gel diye fısıldıyorlar kulağıma. Dayanamıyorum, yaklaşıyorum yavaş yavaş.

Verdiğim sözlerin artık anlamı kalmadı. Belli çünkü hiç bir şey olmuyor. Ne tanrı, ne de ben bir şey yapıyorum. Dünya ise beni çağırıyor tüm cazibesi ile. Ellerimi pencerenin kenarına dayadığım gibi rüzgar tokatlıyor beni. Saçlarımı havalandırıyor ve gözlerim de aynı o yıldızlar gibi parlıyor gökte. Sonra aşağı bakıyorum.

Sonu gözükmeyecekmiş gibi olan karanlık zeminde bir şey dikkatimi çekiyor. Sarışın, küçücük bir kız bana bakıyor. Gözlerimiz kesişiyor ve kendimi kulenin içine tekrardan atmak istiyorum. Kollarım titriyor ve zangır zangır titremelerine rağmen hiç bir şey olmuyor.

Biz öylece bakışıyorduk ki meraklı bakışlarını bırakıp gülen bir yüzünü açığa çıkardı bu tatlılık ucubesi. Elini kaldırdı ve bana doğru el salladı. Ben de ona el sallamak istedim...

Hayır sadece el sallamak istemedim. Onun ellerini tutmak istedim. Onu dünyadan korumak istedim, bana verilen bu gülümsemeye karşılık her şeyimi vermek istedim. Bu hikayeye canlılık katacak olan bu güzel sarışın için hikayenin tamamını vermeye karar verdim. Biraz daha yaklaştım cama. Önce dizlerimin üstüne çıktım sonra da pencere oturup ayaklarımı boşluğa salladım. Bir merdiven olduğunu hayal ediyordum. Cennete inen bir merdiven vardı burada. Bir aksiyonun gerçekleşmesi için gereken bir şey. Benim varlığımı gerçek kılan bu sarışına ulaşmam için ge...

Sarışın gitti. BİLMİYORUM NEREYE? NASIL, NEDEN? NEDEN...

Bu merdiveni ben boşuna mı hayal ettim. Sarışınıma tam ulaşacakken tekrardan yok olum. Varlığımı daim bile edemiyorum. Bir faniye ihtiyaç duyuyorum. Bu çok utanılası bir durum. Beni gören, bilen birisi olmadan ben varlığımı koruyamam. Bu imkansız çünkü anlam lazım. Benim anlamım, bu yalnızlığın içinde gerçek olamaz. Olamaz. Sadece olamaz.

Ellerim ve ayaklarım titrerken gözlerimi kapatabiliyorum. Artık, bitmesi lazım. Keşke, daha fazla yazsaydım istiyorum. Keşke, şu merdiveni de yazsaydım. Merdivenim olsaydı düşmezdim çünkü. Keşke merdivenim olsaydı.