Imaginarse (Oneshot stories)

Almost perfect

Nanginginig akong pumasok sa loob ng bahay, I know binabantayan nila mommy ang pag uwi ko.

Care to explain yourself Victoria?" Tanong ni mommy.

Kita ko sa mata nya ang galit, but at the same time she's trying to understand what's happening.

"M-ma" sabi ko habang pinipigilan ang pag iyak.

"Ano!? How are you gonna explain na mad-delay ang pag graduate mo dahil sa mga kagagahan mo!? Ano Victoria!?" Sigaw ni tanong saakin ni mommy.

"Ma, I'll explain" mahina kong sabi.

"Your gonna explain what? Lagi ka nalang kasi palusot Iyah! Hindi ka natututo hindi ka nakikinig!" Sabi pa ni kuya Luis.

"While your brothers are always making us proud lagi ka nandyan para ipahiya kami, wala kanang dinulot sa pamilyang to kundi kahihiyan Iyah!" Bulyaw ni daddy.

"Kasi-" magsasalita sana ako ng nagsalita si kuya Alfy.

"Pwede bang hayaan nyo sya mag explain?" Tanong nya.

"What is she gonna explain? Pagsali sa mga kung ano anong grupo sa UP? Hindi ka nakikinig sakin Victoria! Never kang nakinig! Nagpumulit ka na gusto mo sa UP, hinayaan ka namin tapos ganito ang isusukli mo? About that damn letter that you sent! Kinakalaban mo na ako!? Alam ng Diyos kung gaano kadami kitang beses pinagbigyan! Pinalampas ko lahat! Sa ginagawa mong yan akala mo ba kami lang ang pinapatay mo!? Pinapatay mo din ang sarili mo Victoria! Sariling dugo at laman!" Sabi ni mommy habang sinisigawan ako.

"Nakakahiya ka Iyah, halos atakihin sa puso si mama Meldy sa nalaman nya, gustong gusto ka sugudin ni Sandro" sabi ni kuya Luis.

"Si Sandro? Coming from Sandro!? Do you guys think na ginusto ko to? Na ako ang sumalo ng lahat ng kawalang hiyaan ng mga pinsan at ng kapatid ko!? Si Sandro na nakipag away sa professor ko sa UP kaya ako may failing grade!? Kaya mad-delay ang pag graduate ko? Si kuya Luis na nakipag away sa isang blockmate ko kaya ako ang binabalikan nya imbis na kapatid ko, yung pag patol ni kuya Mike sa ibang mga students, diba saakin iniwan ni kuya Mike yun? Kasi nakapasa na sya ng bar exams!? Kagagahan ko ba talaga to o pagsalo ko lang sa lahat ng kamalasan ng pamilya natin!? Akala mo ba mommy ikaw lang ang natatawag na anak ng mamamatay tao!? Ako din! Ano daddy? Kailan mo balak pigilan yung mga tauhan mo? Kailan mo itatatak sa sarili mo na wala din naman kayang ipagmalaki ang pamilya mo? Na puro kahihiyan din ang dulot nila? Ngayon nyo sabihin sakin na ako ang nakakahiya! Na ako ang may problema! I pity those people who wants to be a part of our family, akala nila ang saya saya? Sila kaya ang maging nasa posisyon ko, baka nagpakamatay na sila sa kahihiyan! Hindi galing sa sarili kundi galing sa pamilya nya. Kaya ngayon isisi sakin kung bakit nagkakaganito ako" sabi ko.

"Tahimik kayo? Kasi ngayon nyo lang nalaman! Kasi wala naman ibang magagaling kundi yang mga lalaking yan eh, lagi nalang sila ang magagaling! Laging sila ang may boses sa pamilyang to'! Kapag sila ang may achievement, it's a big thing! Nagpapa blow out si daddy sa opisina, sa mga tauhan, nagbibigay ng bonus sa mga tao, pero kapag ako? As I should. Tama lang, because you guys wouldn't accept a failure that was made by me. Nung nakapasa si kuya Luis sa Yale, hindi ba't trineat nyo lahat ng tauhan natin? But me? Nung nakapasa ako sa UPCAT, nagalit pa kayo na nagpupumilit ako, itong law school na to'! Ako ba ang pumili nito? Hindi ba kayo? I wanted to pursue Medicine! Gusto ko mag doctor! Gusto ko maging proud kayo sakin yet sa paraang gusto nyo lang, im tired of being silent, of being a puppet, pakiramdam ko lagi akong naka posas sainyo, kulang nalang ikulong nyo ako, hindi to' pag poprotekta this is you guys restricting me to achieve and pursue my dreams!" Sabi ko at nag walk out.

I ran to my car and drove fast to libingan ng mga bayani.

I ran to Papa Macoy's mausoleum, I kneeled down and cried.

"How come it's so unfair when it comes to me? Bakit po ganun? All my life, all I ever did is to be a good daughter, granddaughter, niece and cousin, but it's always me who has a problem? I know you told mommy na when I grow up, I'll be your strongest grandchild, and will be your favorite until your last breath, ang hina hina ko papa, im not the strongest, hindi ko kayang panindigan lahat ng ginagawa ko, I always fail! I could never make my parents proud! I could never make you proud. Hindi ko ginustong gawin lahat ng yun, im so sorry for speaking ill against you, im sorry for kneeling down to everyone admitting that you did wrong, pinatunayan ko lang sakanila na diktador ka, which is not true, alam kong all your life ang gusto mo lang ay bumuti ang pilipinas, you would never ever steal from the people, you wouldn't do that, you're too good to do that.

Fast forward

I went downstairs to eat breakfast nakita ko sina mommy at daddy na nagsisinula nang kumain.

Umupo ako sa dulo ng dining, at tsaka nagsimula kumain.

"So hindi mo kami papansin ngayon? Ganun ba?" Tanong sakin ni Daddy.

Hindi na ako sumagot at nagpatuloy kumain.

"Ano Victoria? Hanggang ngayon masama padin ang loob mo? Ano napapagod ka? Sabihin mo sakin, para hindi naman mukhang tanga tong tatay mo na nag iintay sa isasagot mo" sabi saakin ni mommy sa mataas na boses.

I stood up holding my plate para sana pumunta sa kusina pero tumayo si mommy at nilapitan ako.

"Sagutin mo ako! Saan ka nanggaling kagabi? Ha? Ano? Nag inom ka? Nag walwal ka? Ano dun ka galing? Kaya ka pagod kaya ganyan ka!?" Tanong sakin nito.

Papaalis na ako ng higitin ni mommy ang kamay ko, dahilan para bumagsak ang plato na hawak hawak ko.

"Oo! Pagod na ako! Pagod na akong dalhin yung mga apelyido nyo, pagod na ako maging anak nyo, pagod na ako! Pagod na ako isipin kung pano nyo nakakaya pabayaan ako sa mga oras na kailangan ko kayo! Yang negosyong yan, yang image na yan lahat! Kung yan ang mga sagot na gusto nyong marinig, sinabi ko na! Nakakapagod kayo mahalin ma, nakakapagod kayong ipagtanggol, ipagtanggol sa mga taong walang ibang sinasabi sakin kundi pinapabayaan nyo ako! Ilang beses ko mang ipilit ma hindi! Hindi totoo yun pero totoo! Hindi ako lumuhod sa harap nila dahil inaamin ko na nagkamali tayo, lumuhod ako sa harapan nila dahil nagkamali ako sa pagtatanggol na mahalaga ako sainyo" sabi ko habang umiiyak.

"Anak" sabi ni mommy.

"Ano? Sasabihin nyo na hindi totoo? Paulit ulit nalang, lagi nalang, nakakapagod na" sabi ko at tsaka pumunta sa kwarto ko.

I packed my things, im out of here.

Lumabas ako ng village at pumara ng taxi, agad akong sumakay sa taxi.

"Kuya, terminal three" sabi ko.

"Ma'am, anak po kayo ni Irene Marcos diba?" Tanong nito.

"Hindi kuya, hindi ko po sila kilala" sabi ko.

Meanwhile
Irene's point of view

"At hindi mo manlang pinigilan ang anak ko!? Kung galit ka saakin Irene wag mong idamay si Iyah! Dahil sa isang pagkakamali ko dinamay mo ang anak ko!? Ang anak natin!?" Tanong ni Greggy.

"Hindi ako galit sayo! Matanda na ang anak mo Greggy kaya na nya ang sarili nya!" Sabi ko.

"Anak padin natin yun! Paano mo nakakayanag gawin yan ha!? Paano!?" Tanong nito saakin.

Iyah's point of view

"Ms, anong flight within this afternoon ang may seat available pa? Tanong ko.

"Ma'am san po ba destination natin?" Tanong nito.

"Kahit saan, I have visa for Europe and US so not a problem" sabi ko.

"Ma'am next flight available po is MNL to LAX  po, may 3 hours layover sa Cebu" sabi nito.

"Sige miss, pa book ako please" sabi ko.

"Anong seat po ma'am?" Tanong nito.

"Kahit ano" sabi ko.

"Passport nalang po ma'am then payment" sabi nito.

Kinuha ko ang passport ko at card.

Maya maya pa ay binigay na saakin ang ticket at passport ko.

Agad agad na akong nag check in at nag intay, all I wanted to do is run away, kailangan ko mag pahinga, away from them, away from the people who once was my comfort. Masakit man sakin lumayo pero this is what we all need.
•••