'Juspace★×☆'

★³

Üç gün...tamı tamına üç gündür evden dışarıya adımımı atmadım artık duvarlar üzerime geliyor gibi hissediyorum

Neden dışarı çıkmadın diye soracak olursanız , üç gün önce yine nöbet geçirdim yani bu çok olurdu ama bu sefer normalden uzun sürünce babam dışarı çıkmamı yasakladı , benim hastalığımın dışarı çıkmakla alakası yok ama o bunu yapıyor iğrenç bir baba

Bu da yetmezmiş gibi Felix bana hayvan muamelesi yapıyor bazen nöbetler sırasında , belki sizde iğrenirsiniz benden orasını bilemem , ağzımdan köpük gelebiliyor bu yüzden Felix bana kuduz köpek falan diyor büyük ihtimalle nöbet geçirirken de bir sürü hakaret ediyor tabii ben nöbet geçirirken birşey olursa hiçbirini kendime geldiğimde hatırlamıyorum

Şimdi ise koltukta oturmuş duvarı izliyorum , Bayan Kim ile Felix de dışarı çıkmak için hazırlanıyorlar güya hastalığım umurlarında . O kadar içerde tutuyorlar sonra da yanlız bırakıyorlar hiç düşünmüyorlar ya bu çocuk biz gittiğimizde nöbet geçirirse burada ölürse ?

Gerçi onlar ölürsem sevinir ya tepki vermez çünkü umursamıyorlar beni görünmez gibiyim...

Düşüncelerimin içinden beni çekip çıkaran şey Bayan Kim'in beni dürtüp konuşması oldu

"Bana bak Jisung , biz Felix ile biraz gezeceğiz tamam mı ? Adam akıllı otur evde dışarı çıkma eve de kimseyi alma baban gelip de birini görürse keser seni anladın mı ?"

"Anladım Bayan Kim" diyerek başımı salladım o ise tepki vermeden sadece Felix'i de alıp gitti

Artık evin içinde tektim , dışarı çıkamasam da en azından artık 'ailemin' dırdırını çekmiyordum diyerek kendini avuttum ardından da üç gündür bana mesaj yazmayan annem belki cevap vermiştir umudu ile elime telefonumu aldım

Sizce cevap var mıydı ? Elbette hayır ama biraz üzgün olduğum için dayanamadım ve yazmaya başladım zaten görünmez değil miydim ben yazsam da acı çeksem de kimse bilmez duymaz

***

--Jisung

Anne inatla bana cevap vermeyeceksin değil mi ? Ama önemli değil ben de sadece yazarım sana anlatırım dertlerimi okuyorsun en azından bunu biliyorum

Her neyse , babam üç gündür beni dışarı çıkarmıyor çünkü nöbet geçirdim bu diğerlerinden daha uzundu şuanda da kimse yanımda yok

Güya hastalığım umurlarında anne ama değil

Anne ben çok korkuyorum ya şuanda yine nöbet geçirirsem ya bişey olursa bana kimse bilmez

Kimsenin umrunda değilim ama ben ölmek istemiyorum yaşamak istiyorum lütfen hiçbir şey yapmasan da bana dua et anne bişey olmasın yaşamak istiyorum ben erken yaşta ölmek istemiyorum

Ben sana son bir defa da olsa sarılmak istiyorum kokunu içime çekmek istiyorum ama olmuyor

Bu arada yeni bir çocukla tanıştım adı Minho tatlı bir çocuk onun da benim gibi bir hastalığı var insomnia yani uyuyamıyor işte ben onun hastalığnı biliyorum ama o benimkini bilmiyor

Zaten bilmesini de istemiyorum çünkü üzülür o iyi biri ve gelip benim gibi biri için üzülmesini istemiyorum mutluluğu hak ediyor