'Juspace★×☆'

★⁶

Minho's pov

Birşey demeden Jisung'a daha fazla yaklaştım , yavaş yavaş yaklaşmamın sebebi onu korkutmak istemememdi , o çok masum ve narindi...

"Hannie"

Yutkundu ve iki saniye dudaklarıma baktıktan sonra yüzüme çevirdi gözlerini "efendim Minho ?" demişti güçlükle

Elim ile çenesini kavradım ve önce dudaklarına daha sonra da gözlerine baktım "bende seni yapacak birşey bulamadığım için öpebilir miyim ?"

Önce şaşkın şaşkın bana bakmış daha sonra da hemen kızarmıştı o kadar tatlı ki kimse onun kadar tatlı gelmedi şimdiye kadar bana hatta kimse bana tatlı gelmemişti ama o geliyordu

Kafası karışık şekilde bir gözlerime bir dudaklarıma bakıyordu

"İstemiyorsun sanırım" diyerek geri çekilmiştim ki o beni tuttu ve tekrar kendine yaklaştırdı

"İstemiyor değilim sadece hislerimden emin olmadan bişey yapmak saçma olur"

"Seni öpersem hislerinden emin olursun sincap" dedim sırıtarak o ise sadece birkaç saniye düşündü daha sonra da gözlerini dudaklarıma dikti

"Bu öpebilirim mi demek ?" dedim tek kaşımı kaldırarak ama Jisung birşey demeden sadece gözlerini kapattı evet , bu evet demekti...

Gülümsedim ve dudaklarına yaklaştım nefeslerini hissediyordum kalbi de deli gibi atıyordu gerçi aynı şey benim içinde geçerli

Son kez sincaba benzeyen yüzüne baktım daha sonra da dudaklarını kendi dudaklarım ile kapattım , ben sert öpmüyordum o da sert öpmüyordu sadece masum bir öpücüktü bu

Dudaklarımız birbirlerinin üstünde hareket etmeden duruyordu sadece bu bile beni deli gibi mutlu ediyordu , Jisung çok güzeldi hem kişiliği hem görüntüsü o herşeyi ile mükemmeldi o bu dünya için fazla iyiydi

İkimiz de nefes almıyorduk sadece öyle duruyorduk ama bu anı bağıra bağıra içeri giren biri bozdu

Sesinden tanımıştım bu Jisung'un üvey kardeşi Felix'ti

Sesini duyar duymaz Jisung'dan ayrıldım bizi bu halde görmemeliydi diye düşündüm

Tam çekildiğim anda da sinirle kapıyı açtı , annem gelmemesi için onu engellemeye çalışmıştı ama başaramamıştı anlaşılan

"GERİZEKALILARA BAK YA İÇERDE O GERİZEKALI ADAM ANNEME BAĞIRSIN AĞLATSIN BU İKİSİ BURDA SARMAŞ DOLAŞ !"

Bu dediği ile bizi o halde gördüğünü anlamıştım büyük ihtimalle Jisung'tan geç çekilmiştim

"Oğlum çık git bu evden burda sana yer yok !" diye bağırarak içeriye annem girdi ve onu kolundan tutup çıkarmaya çalıştı ama Felix onu itip yere düşürdü

"Asıl Jisung'un bu dünyada yeri yok ölmeyi hak ediyor bu yüzden onu götürüp o adamın eline vericem gebertsin Jisung'u !"

Bir yerde acı ile nerde ise ağlayacak olan anneme bir de korku içinde arkamda duran Jisung'a baktım ve bu sinirimin tavan olmasına yetti

Jisung's pov

Bir anda içeri dalan Felix ile ne yapacağımı bilememiştim şuanda tek yaptığım Minho'nun arkasına saklanmaktı korkuyordum hem de deliler gibi korkuyordum

Felix tam üzerimize doğru geliyordu ki Minho ayağa kalkıp onu itti

"Siz ailecek ne istiyorsunuz Jisung'dan ? Madem umrunuzda değil Jisung o zaman rahat bırakın onu iğrenç insanlarsınız zaten"

"Jisung bizden daha iğrenç"

"Neyi sizden iğrenç be ?!"

"Her şeyi tamam mı hem hasta hem yetim hem babası bile onu sevmiyor anladın mı iğrenç işte"

"O piç adamın sevgisine muhtaç değil"

"YA NE UZATTIN BE SENDE ÇEKİL ŞURADAN" diyerek Minho'yu geçmeye çalışmıştı Felix ama Minho onu bileğinden tutup engellemişti

"Sen ve ailen Jisung'dan uzak durun" dedikten sonra Felix'i bileğinden tutup kapıya doğru götürmüştü bende ayağa kalkıp onları takip etmek istemiştim ama kalkacak gücü kendimde bulamayıp ağlamaya başlamıştım...böyleydim işte her şeye ağlayan güçsüz her zaman birilerine muhtaç aptal hastalıklı iğrenç bir çocuk...dürüst olun gerçek hayatta böyle bir arkadaş istemezsiniz siz de...

Minho's pov

Felix'i tutmuş dışarıya götürüyordum arkamdan bağırıp çağırarak birşeyler geveliyordu ama hiç biri umrumda değildi Jisung'a söylediği ve bugüne kadar yaptığı şeylerden dolayı onu öldürmemek için kendimi zor tutuyordum zaten

"Bırak beni gerizekalı !"

"Felix boş yapma bana Jisung'a zarar vermene izin verecek değilim"

"Bırak dedim" diyerek bileğini elimden kurtarmaya çalışıyordu ama başarılı olamıyordu en sonunda onu kapıya getirdim ve yere fırlatarak kapının önüne attım

Yere düşer düşmez bağırmıştı keşke ağlatacak kadar hızlı fırlatsaydım diye geçirdim içimden

"Allah belanı versin Minho !"

"Sus be" dedim ve kapıyı kapatıp hızlı adımlarla annem ve Jisung'un yanına gittim annem kalkmış onu teselli ediyordu o da ağlamaya devam ediyordu

Yanlarına gidip "iyi misiniz ?" dedim annem evet anlamında başını salladı ama Jisung'un iyi olmadığının o da farkındaydı

"Hannie üzülme gitti o bir daha gelmeyecek"

Kafasını kaldırdı ve bana ağlayarak baktı "Minho o geri gelecek kandırma beni babam da gelebilir buraya kendi canım umrumda değil ya sana ve annene bir şey olursa o zaman kendimi asla affetmem ben , artık burada kalmak istemiyorum ben size ayak bağı oluyorum"

"Oğlum ne ayak bağı ya ben ve Minho seni çok seviyoruz sen çok tatlı bir çocuksun lütfen deme öyle"

"Annem haklı Jisung lütfen yapma böyle annem de bende senin için herşeyi yaparız bize yük değilsin anladın mı ?"

"Ama Minho ya benim yüzümden size zarar gelirse" demişti bu sefer ağlaması daha fazla şiddetlenerek bu şekilde ağlaması benimde canımı acıtıyordu

Diz çöktüm ve elini tutup konuşmaya başladım

"Hannie endişelenme öyle bişey olmayacak korkma artık onlar bize zarar veremezler" demiştim zar zor o ağlarken gülümseyerek

"Minho ben..."

"Evet Hannie ?"

"Şe-şey..."

"Jisung ne oluyor ?" diyerek elini daha sıkı tutmuştum ki titremeye başladığını anladım biraz sonra daha da kötü titremeye başladı

"Epil..." devamını getiremeden donmuştu sanki sadece titriyordu ama demek istediğini anlamıştım Felix'in bahsettiği hastalığı sanırım epilepsiydi ve şuan nöbet geçiriyordu ama annem de bende ne yapacağımızı bilmiyoruz...

Bölüm sonu...

Umarım beğenirsiniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Bi de bu aralar deli gibi hoplayı ver çekirgeye başlamak istiyorum of deliricem ilk iki bölümü yazdım zaten spoi verim mi : Coca-Colazi 😻 şismi bu ne diyonuz kesin okuyunca anlarsınız SKZLBTLKNWMNH

Neyse görüşürüzzz