'Juspace★×☆'

★⁷

Jisung gözlerimin önünde nöbet geçiriyordu ve nasıl yardım edileceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu annemin de aynı şekilde...

"Minho ben ambulans falan çağırayım mı ?" demişti annem biraz titrek bir sesle , çağırıp çağırmaması gerektiğini bilmiyordum stresten ve korkudan terlemeye başlamıştım nefeslerim de daralıyordu

"Anne ne yapıcaz bilmiyorum..." demiştim Jisung'un elini daha da sıkı tutarken her saniye daha da kötü titriyordu herşey daha da kötüye gidiyordu

Annemin stresten eli ayağı birbirine dolanmıştı şu koskoca apartmanda hiç kimse bilmezdi böyle bir durumda ne yapılması gerektiğini tabi Jisung'un güya ailesi olan insanlar hariç...

Tam anneme çaresizlikle Bayan Kim'i çağırmasını söyleyecektim ki Jisung'un ağzından köpük gelmeye başladı , içimden kendime küfür ediyordum bir bok yapamadığım için...

"Oğlum birşey yap ağzından köpük geliyor !" diye bağırdı annem tabi bu şekilde bağırması ile daha da stres oldum ve sonunda bedenimi Jisung ile aynı hizzaya getirdim ardından da onu kendime çekip sarıldım bu yaptığım çok saçmaydı biliyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum elimde değildi aklıma ilk geleni yapmıştım

Ama elbette işe yaramamıştı hala tir tir titriyordu ve ağzından köpük geliyordu bu durum iğrenç değildi benim için kimse için de olmamalıydı uzaktan gören biri iğrenç diyebilirdi ama iğrenç veya komik değildi buna komik ya da iğrenç diyen de insan değildi

Annemin arkamdan ağladığını duyuyordum bu canımı yakarken aynı anda Jisung'un titremesi de çok kötü hissediyordu ona daha sıkı sarıldım ve ağlamaya başladım , belki size güçlü görünmüş olabilirim ama hayır değilim zayıfım ve güçsüzüm sadece konu Jisung olunca sınırlarımı delicesine zorluyorum

"Jisung yalvarırım sakin ol...ne yapacağımı bilmiyorum lütfen , sakin ol , çok aptalım ne yapmalıyım bilmiyorum..." dedim göz yaşlarım gözlerimden süzülürken

"Jisung..." dedim kafasını okşayarak titremeleri de aynı şiddetle hala devam ediyordu

"Seni seviyorum yalvarırım beni bırakma buna dayanamam..." demiştim arkamda annemin olduğunu tamamen unutmuş şekilde gerçi aklıma geldiğinde de umursamamıştım

Son dediğim şeyle titremeleri yavaşlamıştı garip bir şekilde sanki duymuştu beni acımıştı...ama duymadı elbette söylediklerimi de hatırlamayacak zaten

"Min.." diyebilmişti kendini zorlayarak bende hemen sarılmayı bırakıp elim ile ağzını kapatmıştım kendini zorlamasını istemiyordum çünkü zaten zar zor durmuştu

Bir süre daha ona sarıldım daha sonra da çektim kollarımı bedeninden , uyumuştu ya da bayılmıştı bilmiyorum tek bildiğim iyiydi

"Anne ben üstümü değiştirip geliyorum" diyerek kapıya doğru gittim üstüm Jisung'a sarılınca köpük olmuştu bu bana iğrenç gelmiyordu ama uyanınca olur da üstümü böyle görürse kendini iğrenç hissetmesini istemiyordum

Elimi kapı koluna atmış çıkacaktım ki annemin söylediği şey beni durdurdu

"Az önce söylediğin şey de neydi ?"

Utanarak arkama döndüm

"Şey anın korkusu ve stres ile çıktı ağzımdan bende bilmiyorum"

"Hadi ama oğlum dürüst ol"

"Anne söz veriyorum bu konu hakkında seninle konuşucam ama önce bırak şu üstümü değiştireyim Jisung uyanmadan kendini iğrenç hissetmesin"

Bu dediğimden sonra annem gülümseyip başını salladı bende gülümsedikten sonra hızlıca üstümü değiştirmek için gittim

***

"Oğlum bana bak anlat artık neydi o , söz verdin"

Jisung uyumuştu annemle bende onu rahat hissedebileceği bir yer ayarladıktan sonra mutfağa geçip konuşmaya başlamıştık daha doğrusu o beni sorguya çekiyordu Jisung'a neden seni seviyorum dedin diye

"Anne o anın verdiği stres ile söyledim ben onu"

Salaksın Minho , bu dediğine sen bile inanmıyorsun aptal

"Oğlum ben senin annenim utanma benden hadi söyle etkilendin mi ha ondan" diyerek göz kırptı annem bana aynı anda da gülüyordu

"Of anne"

"Anneye of denmez sus ve artık anlat bana hislerini bıktım"

"Tamam ya"

"Çok şükür"

"Jisung o gün kolileri taşımaya yardıma geldiği zaman çok şaşırmıştım bir insan neden gelip ortada birşey yokken yardım eder diye düşünmüştüm tabi fazla sorgulamaya vaktim olmadı çünkü...çok tatlıydı yardım ederken hep güldü beni de güldürdü ilk defa uykuya aç ve yorgun bedenim bir iş yaparken işkence çekmemişti bu hissi yaşatan da Jisung'du , aynı gün bizim evden gitmeden önce sarıldım ona teşekkür etmek için tabi o bunu bilmiyordu her neyse işte kokusunu da içime çektim böylece , çok güzel kokuyordu anne...o kadar güzel kokuyordu ki uyumama yardım etti sanki . İşte o gece anladım Jisung'a ilgi duymuştum çünkü farklıydı ve bir anda girmişti hayatımın içine kimseye benzemiyordu aradığım huzurdu o..."

Sözlerimi bitirince annemin ifadesiz yüzü beni korkuttu kötü şeyler demiş gibi hissetmiştim ki tam o anda yüzüne bir gülümseme yayıldı daha sonra da beni kendine çekip sarıldı

"Minho sen ona aşık olmuşsun"

Birşey demedim sadece annem görmemesine rağmen gülümsedim hislerimin farkındaydım zaten

"Biliyorum anne dünyanın en güzel insanına aşık oldum" dedim gülümsemem artarak

***

Bir süre daha sarıldıktan sonra ayrılmıştık annem ile şimdi ise Jisung'u kontrol etmemi söylemişti bana bende salona doğru gitmiştim çünkü salondaki koltukta uyumuştu

Yanına varana kadar mutluydum ama yanına varınca gördüğüm battaniyenin altına kendini iyice saklamış ağlama sesleri gelen Jisung'u görene kadar

Sesleri duyunca adımlarımı hızlandırdım ve yanına vardığım zaman korkutmamak için sessiz şekilde "Jisung ?" dedim

Ağlama sesleri kesilmişti bir anda ardından da battaniyenin altından ağlamaktan gözleri kızaran Jisung çıktı bu halini görür görmez hemen yanına oturdum ve iki elim ile yanaklarını kavradım

"Ne oldu Hannie iyi misin ?"

Birkaç kez derin nefes aldı ardından da beklemediğim şekilde yanaklarında olan ellerimi çekti tabi bu kaşlarımı refleks olarak kaşlarımı çatmama sebep oldu

"Minho benim gibi iğrenç birini sevme yapma bunu lütfen senin için en son seçim olmalıydım"

"Ne diyorsun Jisung ?"

"Minho şey..."

"Evet ?"

"Annen ile mutfakta konuştuğunuz şeyleri duydum" demişti utançtan yüzünü elleri ile gizlerken o bunu yaparken ben ise utançtan kendimi bıçaklamak istemiştim...

Bölüm sonu...

Umarım beğenirsiniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın bu arada bunu süs olsun diye yazmiyorum cidden unutmayın

Neyse görüşürüz kendinize iyi bakın