Neden sevdin beni ?

4.bölüm #Beni işe alacaklar mıydı ?

Nefes nefese kalmış bir şekilde titrek bedenimle karanlık merdivenlerden yukarı doğru bitkin bitkin çıkmaya başladım. Sabahki deli teyzenin tekrar kapıyı açıp bu karanlık duvarlar arasında bağırıp korkacağımı düşündüğüm anda daha hızlı adımlarla merdivenlerden çıkıp kapının önüne geldiğim sırada kapının kendiliğinden açılmasıyla ürkmüş bir şekilde anneme bakıyordum.O da iş kıyafetleriyle telaşlı bir şekilde beni gördüğü an bana sımsıkı sarılıp öpüp koklayıp içeriye soktu.

Ayakkabilarimi çıkartacağim anda annem biraz sesli ve korkmuş, telaşlı bir halde;

"Neredeydin kızım? Çok korkuttun beni,biraz daha gelmeseydin polise gidecektim.Neden telefonun kapalıydı?"

Ben de hala ürkmüş ve titreyen bedenimle anneme bakıp;

"Geldim işte, geç oldu biliyorum ama bu şehri, sokakları bilmediğim için yolumu kaybettim.Sora sora geldim.Telefonum da yere düştü,kırıldı."

deyip ayakkabilarimi çıkartıp salona doğru yürümeye başladim.Ilk gördüğüm koltuğa oturup annemin öğütlerini dinlemeye başladim.

"Bak kızım on sekiz yaşindasın.Büyüdün ama sen benim hala ilk gün gördüğüm,kucağıma aldığım küçük bebeğimsin.Buraları tanımıyorsun,bilmiyorsun.Burası Istanbul, ne olacağı belli olmaz, hırlısı var hırsızı var.Lütfen anneciğim bir daha böyle bir şey yapma, çok korkuttun beni."

deyip,yanıma oturup bana sarıldı.Ben de ona sarıldım.Her ne kadar beni sinir etse de onu çok seviyordum.Bir gün o da beni bırakıp gitseydi babamın yokluğu gibi acıtırdı içimi..
Kormus olmasından dolayı üzülüp;

"Üzgünüm anne, bir daha sana haber vermeden dışarı çıkmam."

Deyip gözlerinin içine baktım.

"Bak kızım ben senin hic dışarı çıkmanı istemiyorum,anladın mı ?
Başına bir sey gelecek diye hergün kormus ve sorularla donanmış bir kafayla seni düşünmek istemiyorum. Sana bir sey olsa ben ne yaparım."

"Ama anne-"

Dememle annem ;

"Sakın kızım itiraz istemiyorum! "

Deyip beni susturdu. Ben daha fazla üstüne gitmek istemedim çünkü gerçekten onu baya onu korkutmustum.

Annem yemeği hazırlarken ben de odamda yazdığım siirlere bakıyordum. Siirlerimi okurken birden aklıma bugün koluma çarpan genc adam geldi. O güzel çehresiyle resmen beni etkisi altında bırakmıştı. Siyah gözleriyle beni bir anda anlayamadığım bir sekilde büyülemisti. Gerçekten fazlasıyla yakışıklıydı. Onu tekrar görebilecek miyim diye düşünürken annemin bana bağırıp ;

" Meryem hadi kızım gel yemek hazır "
demesiyle defterimi kapatıp yatağımın üstüne koyup odamdan çıktım.

(Annem maria isminden hoşlanmadığı için bana meryem diyordu babam ise maria diyordu.)

Annemin salonda masada hazır bir vaziyette bekledigini görüp sandalyemi çekip karşısına oturdum.
Çorbamdan iki kaşık aldıktan sonra anneme dogru bakıp ;

" Anne sana bir sey soylemek istiyorum."

"Buyur kızım ne oldu anlat bakayım "

Demesiyle ;

"Anne ben bir yerde çalışmak istiyorum. Lütfen buna izin ver ,evde oturmaktan cok sıkıldım."

Annem ilk defa bu soruma karşı yumusak bir sesle ;

"Kızım nerede calışacaksın , sana uygun bir is bulamayız ki .

Şaşırmış bir sekilde ;