Neden sevdin beni ?

6.bölüm # iş maceram #

Gözlerimi hafif araladığımda bilmediğim bir yerdeydim. Az çok tahmin etmeye çalıssam da başımın şiddetli bir şekilde dönmesinden dolayı bir türlü çıkaramamıştım. Boğuk bir sesle "neredeyim ben " diyebilmistim. Kafam karmakarışıktı en son hatırladığım tek şey Murat'ın siyah gözleriydi. Peki o gözler neredeydi ? En önemlisi ben neredeydim ?

Kapının gıcırtısını duydum. Ama kimin içeriye girdiği konusun da en ufak bir fikrim yoktu. Bu her kimse bana doğru yaklaşıyordu. Sersem bir şekilde gözlerimi tekrar aralayıp gelen kişinın kim olduğunu çözmeye çalışıyordum. Bu fatmaydı bana doğru yaklaşarak ;

"Ah canım oyunun bir işe yaramadı." deyip kahkaha attı.

Bana içten içe gel saçımı başımı yol diyordu. Ne demek istiyordu bu gerizekalı ? Hiç bir şey anlamamıştım. Ne oyunundan bahsediyordu ?

Kısık bir ses tonuyla;

"Ne demek istiyorsun sen ? "

Yine o meymenetsiz suratıyla bana baktı az önceki yüz ifadesiyle birlikte kulağıma doğru eğilip ;

"Murat benim olacak anladın mi? O küçük beyninle sakın aramıza girme seni buraya geldiğine pişman ederim anladın mı beni ?

Sesi resmen kulaklarımı tırmalıyordu. Suratına bir bir beşlik indirecektim ki aramızda ki mesafeyi uzaklaştırmıştı. Bu kızın ciddi sorunları vardı. Buna eminim. Bana ne söylüyordu öyle " Murat benim olacak " sözü ne demek oluyor ?

Sesli bir tonda ;

"Senin ciddi sorunların var kızım uğraşma benimle git ne yapıyorsam yap Murat senin olsun umrumda bile değil anladın mı ?

Bunları söylerken ayağa kalkmaya çalışıyordum. Burdan çıkıp gitmek istiyordum. Yoksa elimden bir kaza çıkacaktı. Bu salağın katili olabilirdim. Ayağa kalktığımda kafeterya'nın revir odasındaydım.
Fatma hala karşımda durmuş dalga geçer gibi bana bakıyordu.

"Bana bak maria Murat'ın peşini bırak anladın mı? Anlamıyormus gibi bakma bana boğarım seni "

Ayakta durmuş küçük bir çocuk gibi kuruyan dudaklarımı gözyaşlarımla ıslatmıştım. Daha fazla söylediklerini kaldıramıyordum. Şuan ne kadar aciz bir durumda olduğumu bilsem de gözyaşlarıma hakim olamamıştım.

"Ne oluyor burda ne bağırıyorsunuz? " diyen kişiye baktığımda bu Murattı. Ne işi vardı burda daha yenimi geliyordu. Ben onun kollarına ağaçtan kopan bir yaprak gibi düşerken beni hastahaneye değilde buraya mi getirmişti. Nasıl bir insandı bu ? Fatmayla ikisi tam birbirini bulmuşlar. Ikiside insanlıktan nasiplerini almamışlar.

Ben ayakta acizligimin arkasına sığınmış bir şekilde duruyordum. Fatma ise suçlu edasıyla Murat'ın önünden geçip kapıdan çıkmıştı.
Murat'ı gördüğümde gözyaşlarım durmaksızın akıyordu.

Bakma bana öyle siyah gözlerini çek üstümden diye bağırmak istesem de yapamayacağımı bildiğim için başımı öne eğmiş yere bakıyordum.

Murat şaşkın bir yüzle yanıma yaklaşıp ;

"Iyi misin maria "dediğinde daha fazla kendime hakim olamayıp ellerimle göğsüne vurmaya başladım.

"Iyi değilim anlıyor musun ? Sevgilin olacak o aptal kız beni delirtti ! Benimle dalga geçip bayilmamin bir oyun olduğunu söyledi. Benim seni onun elinden alacağımı düşünüp beni azarladı senden de ondan da nefret ediyorum anladın mi ? Nefret ediyorum !!!

Bunları söylediğim an hıçkırıklarımı tutmamıştım.
Murat ellerimi tutup beni kendinden uzaklaştırmaya çalışıyordu. Bana ;

"Maria sakin ol otur şuraya " dediğinde yatağa oturmuş bir vaziyette ağlıyordum. O an içeriye büşra girdi. O da kapıda bekleyip solgun bir yüz ifadesiyle bizi izliyordu.