verslagen - robbie van de graaf

ERNA

Ik zit naast robbie aan tafel, we nemen met mij, lieke, juultje, charlotte en natuurlijke de jongens een video op.

'Bankzitters bestellen alles van de chinees'

Hier wat highlights

--

"Sambel sambel sambel sambel bij ij ij ij?' vraagt koen aan mij. "Ja doe maar lekker ekker ekker," zeg ik en ik steek mijn hand op om het doosje te vangen. Koen gooit aggresief hard dat bakkie naar me toe en de rand raakt mijn hand maar ik van hem niet op. Het jankt op de tafel en schiet open. Het schiet op mijn hals en op mijn neus. Het ligt over de he-le fu-ck-ing tafel. "Gadverdamme koen," zeur ik. "Ja moet jij naar vangen," zegt koen ongedeerd aan de andere kant van de hele tafel. "Lik t," zeg ik voor de grap. Voor dat ik een doekje kan pakken likt robbie het. "Gozerwijff," zeg ik jammerend. "Ja wat?" lacht robbie onschuldig. "Ik meen da toch niet klapdownie," lach ik.

--

"Ik ga dit echt honderd procent opkrijgen," zegt matthy met een volle mond. "Ja jij wel piet paulusma." Lieke lacht en stikt bijna in haar rijst. "Ja tuurlijk stik er lekker in," lach ik. Ik was in echt een heel hyper gedrag.

--

Milo haalt random een fluit uit zijn broekzak en begint in mijn oor te fluiten. "Milo stop voordat ik die fluit in je anus duw," ik duw mijn oren dicht. Milo haalt weer adem om op dat ding te spelen. "Ik ga zo lekker spelen op me fluit, niks ervan ik stop dat ding terug in het doosie en hij komt er niet meer uit," zeg ik snel.

--

"Jill wil jij nog wat sushi?" vraag Juultje. "Ligt eraan welke." "Deze," Juultje houdt sushi omhoog met allemaal krab en pitjes. "Heel lief van je Juul maar ik stop liever dat rondje schijfje kwakrijst met pijnboompitten en 6 kilo levende krab nog liever in mijn neus dan dat ik het opeet," knik ik naar dr. "Dat is duidelijk," lach robbie.

--

Raoul is de video aan het afsluiten. In mijn ooghoek zie ik Milo iets pakken. Hij laat een keiharde boer in die tyfus fluit. Ik boer in zijn gezicht. "Hou op met die griep fluit voordat ik hem straks echt in je reet douw en dan ga ik je gebruiken als vogelverschrikker," zeg ik lachend.

"Ik kan wel lief zijn, echt wel, maar.." begin ik. "Maar?" herhaalt Robbie mij. "Heb ik gewoon geen behoefte aan," knik ik.

Ik glimlach naar de jongens. Ik ben zo blij met hun. Ik kijk naar de meiden. Mijn beste vriendinnetjes die me altijd wilden helpen.

Eigenlijk, had het nooit verborgen moeten zijn, maar alsnog zijn we er samen sterker uitgekomen dan hoe we begonnen. Robbie en ik zij nog veel closer dan eerst.