Nil'in büyüdüğünü okuyoruz artık tekrar hatırlatalım.
İyi okumalar:)
Bugün mezuniyet balosu vardı. Liseyi bitirmiştim, Arda öleli 11 yıl oluyordu artık. Alışmış mıydım, bilmiyorum. Ama yapmam gereken belliydi, yaşamaya devam edecektim.
Bugün kavalyemin Arda olmasını çok isterdim. Bugün baloda bana sınıftan arkadaşım Levent eşlik edecekti. Arda'nın yerini asla tutmazdı ama idare etmeliydim.
Annem artık Semra teyze ile görüşmüyordu. Bana 'katil' dediği için baya tartışmış en sonunda arkadaşlıklarını bitirmişlerdi. Her şey benim yüzümden bozulmuştu.
''Nil, hazır mısın?'' diye beni düşüncelerimden koparan Leventti. Levent yakın arkadaşımdı. Okulda fazlasıyla hayranı vardı.
''Hazırım, gidelim mi artık?'' dediğim anda önümde hafifçe eğilip elini tutmam için elini uzattı. Çok yüksek olmadan kıkırdadım ve uzattığı elini tuttum.
Önümüzde duran arabaya binmem için kapımı açtı ve binmemi bekledi. Bindikten sonra kapımı kapatıp sürücü koltuğuna geçmişi. Hepimiz 18 yaşındaydık. Levent yılın ilk aylarında doğduğu için ehliyeti vardı. Birlikte balonun olduğu yere doğru gitmeye başladık.
''Biliyorum, burada benim yerimde Arda olsun isterdin. Ama sana söz veriyorum Nil, hayatım boyunca sana onun yokluğunu hissettirmemek için elimden ne geliyorsa yapıcam. Sen üzülme, bu bana fazla fazla yeter.'' diyerek arabadaki sessizliği bozdu.
Nasıl yapacaktı ki? Bana hep bunu söylüyordu 'Sana onun yokluğunu hissettirmeyeceğim Nil.' deyip duruyordu. Olmuyor işte, her ne yaparsa yapsın benim için bir Arda olamazdı. Sadece o değil kimse olamazdı.
''Biliyorum Levent,teşekkür ederim.'' diyebildim sadece. Sonra yol boyunca camdan dışarıyı seyrettim.
Ama aklımda dönüp duran o anı durduramıyordum. O günü düşünmemek için aynadan kendime baktım. Makyajım ve saçım bozulmamıştı.
Bebek mavisi, uzun bir elbise giymiştim. Derin bir yırtmacı vardı Saçlarım açık, dalgalıydı.
(Saçlarını daha özenli düşünebilirsiniz.)
Leventse siyah güzel bir takım giymişti, yakışmıştı ona. Siyah ceketinin içine giydiği beyaz gömlek de fazlasıyla yakışmıştı. Üstünde güzel duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluğum(Yarı Final)
Non-FictionKüçük bir kızın önünde en yakın arkadaşına uzaktan hızla gelen bir arabanın çarpmasıyla biten bir hayat.. Ve başlayan diğer bir hayatın hikayesi.