Bir süre sonra Emre denen şahısın beni nasıl bulduğunu düşünmeyi bırakıp sormam gerektiğine kendimi ikna etmiştim. Ve cüzdanımı gerçekten unutup unutmadığımı merak etmiştim. Çantama baktığımda yoktu, gerçekten unutmuştum.
@niluysal: Beni nasıl buldun? Cüzdanımda hesabımın adı yazmıyor diye biliyordum oysa.
@emreanas: Merak etmeyin yazmıyor zaten :)
@emreanas: Kimin olduğunu anlamak için kimlik var mı diye bakmıştım.
@emreanas: İsim soyisim yazınca çıktı zaten. Fazlasıyla baktığınız için sizi unutmak da mümkün değildi tabi.
@niluysal: Of tamam be
@niluysal: Çok resmisin ve bu gerçekten sinir bozucu
@niluysal: Şu an gelip almamın imkanı yok yarın uğrar alırım teşekkürler haber verdiğin için
@emreanas: Aslında yolumun üstü bir yerdeysen bırakabilirim
@niluysal: Yok teşekkür ederim yarın alırım ben
Sen kimsin de ben sana güvenip evimin yerini söyliycem be şuna bak. Ayrıca yarın gidip yemek yerdim.
Biraz sohbette kaldıktan sonra çıkıp profiline tekrar girmiştim. Paylaştıklarını çok merak ediyorum ama ben, hesabın neden gizli ki?
İstek atmalıydım bence, en fazla reddeder cüzdanı almaya da Levent giderdi. Çok da kaybedecek bir şeyim olmadığını anlayınca besmele çekip istek atmıştım. Atar atmaz telefonu elimden fırlatıp kabul etmesini bekledim.
Birkaç dakika sonra kabul etmiş ve bana istek atmıştı. Profiline hızlıca girip fotoğraflarına bakmak istemiştim. Fotoğraftan çok story vardı hesabında.
Çoklu bir resim paylaşmıştı. Ve o tanıdık bakışlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluğum(Yarı Final)
Phi Hư CấuKüçük bir kızın önünde en yakın arkadaşına uzaktan hızla gelen bir arabanın çarpmasıyla biten bir hayat.. Ve başlayan diğer bir hayatın hikayesi.