Genç İkon İkra

*1* Tanışma

Parmak ucuyla odamdan sessizce aşşağıya indim.Gece eve biraz geç gelmiş olabilirim o yüzden babama yakalanmadan okula tüymeliyim.Halime bak kendi evimde hırsız gibi hissediyorum arkadaş!

Elime aldığım stilepto ayyakıbılarımı yavaşça yere indirip giydim.Çantam falan filanlarla kaçmak için hazırım.
Şu kapının kolunu çevirdimmi...

"Dur bakalım küçùk hanım!"diye kulağıma ulaşan ses babama aitti ve hiçte iç açıcı değil.Boka bastın İkra!

Arkam babama dönük bir halde"Okula geç kalıyorum babiş.Öpüldün bay!"diyerek kaçmak için bir hamle yapacaktım ki babamın elleri marka elbisemin ensesinde belirdi.Beni çekmekten çok sürükleyen babam İpek'in İtalydan getirttiği özel tasarım koltuklara resmen fırlattı.İpek babamın ikinci eşi ve evliliklerinde ikinci yılları.Annem,ben daha on yaşıbdayken tümör ameliyatında kalbi durması sonucuyla vefad etmişti.

"Senke bir anlaşma yaptık dimi kızım!"diyen babam sinirle bağırmaya başladı.
Zaten son günlerde bi tuhaf.Aşırı sinirli.Kafamı hafiften eğdim.Ya ben onsekiz yaşìnda güzel bir genç kızım,alt tarafı eve saat ikide geldik diye bu kadar yaygara yapılırmı??

"Yüzüme bak ikra!Anlaşmayı bozdun,ver bakalım arabanın anahtarlarını!"

"Ama baba!"

"Aması maması yok!Ne zaman sorumsuz olmaktan vazgeçtiysen o zaman gel al anahtarlarını.Haa!Tabi sen şimdi anahtarlarını yalnız bırakmaz kredi kartlarınada el koymamı sağlarsın!"

Ne kadar acıtasyon yapsamda babam beni hic tınlamayıp yukarı çıktı.Ben arabasız nasıl giderim okula??Heştek zalımsın babeyyy!!

Oflaya puflaya taksiye binip okul yolunu tuttum.Okulun ilerisindeki cadde de yol çalışması saçmalıkları falan varmış.Mecbur inip karşı yola yürüyerek geçtim.Okul yolu düz gidermiş,hah!Bu yalanı kim uydurduysa yollar kadar şey olsun...Şey işte canım..Hah!Kalem defter borcu!Ne var? ben güzel küfür edemem ki!

Topuklu ayakkabımı tok sesi ve dirseğindeki hiçte okukka alakası olmayan çantayla havalı havalı karşıya geçecekken;ani fren sesi ve korna sesinin eşliğinde bana çarpan bir adet siyah jip!

Tatlı totomun üstüne yaptığım sert oturuştan sonra başıma üşüşen bir kaç tane insan.

"Bi..bi..saniye!"Birisi insanların içinden geçerek yanıma geldi.Takım elbiseli,betongillerden bir taş!Şaşkınlıktan konuşamıyorum.Az önce bana havalı jipiyle çarpan bumuydu?Az daha berbat küfürlerimden birini sayacaktım.

Betongillerden yakışıklı genç"İyimisiniz..Hemen hastaneye gidelim!"diye telaşlıcses tonuyla sordu.

"Gerek yok hastaneye"diyerek insanlara tutuna tutuna ayağa kalktìm.Kalabalık başımdan dağılınca genç adam tekrar"Bakın hastaneye gidelim,bir sorun çıkmasın sonra"dedi.

"Seninle her yere giderdimde hastene tipim değil :)) ".

Hafif bir gülüşün ardından sonra cebinden bir kart uzatıp"Burda nunaram var ve lütfen beni iyi olduğuna dair haberdar et!"dedi.

Cevap verecekken arkan bir ses"Ümit!"diye bağırdı.Arabadaki sert bakışlı çocuk, karşımdaki adamla kısa bir bakışma yaptılar.Ümit sandığım kişi çok cok özür diledikten sonra arabanın sürücü koltuğuna geçti.Tekrar bi.kaza vakasıyla karşılaşmamak için kaldırım kenarına geçip Ümit ve sert çocuğun gidişini izledim.Kaşlarım çatık bir halde arabanın arkasına bakarak 'Ne kadarda kötü insanlar varmış!Arabadan inme zahmetinde bile bulunmadı.Vicdansız n'olcak'diyerek homurdandım.

Sonu gelmek bilmeyen okuluma geç kalmamak için koşar adımlarla gittim.Bizimkiler bahçede,her zamanki banklarında oturmuşlar.Çetin,Onur,Nazlı ve Ezgi.Kızlara Ümit'i anlatılp çatlatmak için gülerek yanlarına gittim.