Karanlığın cehenneme çizdiği yol kalpten geçer.
Hayatlar dağılır etrafa,
Hareler ve içinde saklı mazi gerçekleri koyar ortaya.
Artık ihanet seni yaşatan hayatının ta kendisiydi.
Hayatın sana ihanet ederken ruhunun bile vicdanından bir parça kesilmed...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birinci karanlığa ulaştığında gözlerini kapattın. Uyanmalısın. Bu derin bir rüya, bu derin bir yaralayıcı. İkinci karanlığa ulaşmamalısın. Çocuk kalpli, bıçağın kendin olduğunu anlamalısın.
Kalbime saplanan hançer değil, bilmediğim gerçeklerin keskin ucuydu.
Kalbime giren ağrı da bu yüzdendi en başından beri.
İlk rüyalarımda görmüştüm onu. Bir girdap gibi tüm hayatımın etrafını sarmıştı yavaşça. Sonra kanıma bulaştı. Sonra karşıma çıktı. Sonra ben onun ellerinde buldum kendimi.
Bana, onun ellerinden başka ölümün olmayacağı güvencesini vermişti. Haklıydı. Kavis Arman beni soktukları delikte kıskıvrak yakalamıştı. Önüne çıkan herkesi ise yakıp geçmişti.
Halsiz bedenimle sarsak bir adım attım ona doğru. Gözleri bana her çevrildiğinde gülümsemek istiyordum çünkü burası geçici bir kurtuluştu. Ayık olmayan aklım benden bağımsızdı. Düşüncelerimde.
"Ne oldu bak?'' dedim içimden ecele doğru. ''Kayboldun ortalıktan.''
"Kaybolmadım." dedi. "Bana doğru geldiğinin farkında bile değilsin."
Ömrün ilerleyen zamanlarında tüm yorgun vücuduma rağmen yürümeye çalıştım. Gözlerimin odağı kayıyordu. Terler alnımda ve bedenimde birikiyordu. Her şeyi ikişer üçer görmeye başlamıştım. Adımlarım sarsaklaştı.
Bir yılan ısırığı tarafından zehirlenmişim gibi.
''Mantıklı düşünmeyen sensin Kavis.'' diyen bir Dean'ın sesi, kulağımda uğultularla birlikte yankılandı.
Yüzümü buruşturdum ayaklarım birbirine dolanırken. Sanırım daha fazla dayanamayacaktım.
''Sen bununla büyüdün. Seni buna bağışıklık kazandırarak büyütmedik mi? Sen onu karanlıkta yenmek için karanlığın kendisi olmadın mı?'' dedi aynı uğultulu ses. ''Kaderinin soyumuzu yok etme ihtimaline bak. Hayır bunu zaten istiyordun. Sen onun yok olmasını zaten istiyordun. Şimdi o şans ellerinde, ya ben ya da sen yapacağız bunu her türlü.''
Sertti. Çok sertti. O taş gibi sırtıma çarpan sözler, bana çelme attı. Yere düştüm. Dizlerimin üstüne, ellerimin üstüne düştüm.
''Şimdi o silahı ona doğrult. Doğru hedef hep oydu Kavis.''
Gözlerimi zar zor, tüm gücümü toplayarak yerden baktım ilerideki bedenine. Kehribarlarına belki de son bakışımdı bu.
