Asker Yolu [BXB]

19.

Alperen

Ayaza doya doya bakıyordum. Sanki tekrar kaybolacak gibi. İçimde öyle bir korku kalmıştı ki galiba bu korkuyu asla atlatamayacaktım.

Ayaz uyuyan oğlumuza bakıp bakıp iç çekerken bende ikisine bakıp aynı şeyi yapıyordum. Hamileyken hep bunun hayalini kurmuştum.

" Alperen...ben ona nasıl baba olacağım? Artık bacaklarımı kullanamayacağım. Onunla koşup oynayamayacağım " dedi üzgün bir sesle.

" İlla koşup oynamana gerek yok ki. Yanımızda olsan bize yeter Ayaz " dedim.

" Kendimi eksik hissediyorum " dedi mırıldanarak.

" Hissetme sevgilim " dedim ve burnunun ucunu öptüm.

" Yaaa bebek değilim ben " dedi gülümseyerek.

" Evet bebeksin! Benim bebeğimsin " dedim.

Ayaz gülümsemişti.

Birden oğlumuz Ayaz kıpırdanınca sessizce ona bakmıştık. Ayaz gözlerini açıp ilk bana gülümsemiş ardından yabancı bir yerde olduğunu anlayıp kaşlarını çatmıştı. Kafasını Ayaz babasına çevirince gözleri şaşkınca açılmıştı.

" Babacığım " demişti Ayaz oğlumuza.

Oğlumuz hiçbir şey demeden babasının göğüsüne sarılmıştı.

" Biy daha biyi biyakma " dedi. Sesi babasının göğüsüne gömüldüğü için boğuk çıkmıştı.

" Bırakmam güzel oğlum " demişti Ayaz.

" Seni çoook öyledim babacım " dedi.

" Bende sizi oğlum, bende sizi " dedi Ayaz.

" Yesimyeyden dahaa yakışıksın " dedi oğlumuz.

" Sende öyle" dedi Ayaz.

" Eve ne yaman gidicez ? " Diye sordu.

" Birkaç gün daha burda kalmalıyım " dedi.

" Peykiiii babiş bizyde baba ikinin yayında kayak " dedi.

" Tabiki babanın yanında kalacağız oğluşum " dedim.

" Hehehehhe çoooyk mutyuyumm " dedi ve ikimizin elini tutu oğlumuz.

Hayallerim gerçek oluyordu...