New Burger! | Minsung ✓

6. Bölüm - Sıkışmış Kalpler

P: Müdürünüz yakalandı. Asıl suçlu oymuş. Sizi bir komploya getirmişler. Artık özgürsünüz.

H: saka yapıyorsunuz herhalde

P: hayır

M: o kadar yaka paça götürdünüz beni şimdi hiçbir şey olmamış gibi beni serbest bırakıyorsunuz. Şaka gibi. Yürü jisung gidiyoruz.

Minho elimden sıkıca tuttu ve beni dışarı çıkardı. Karşıdaki parka gidip biraz oturduk.

M: şimdi ne yapacağım? İşim gitti. Sicilimede işlenecek bu. İş bulmam zorlaşacak.

J: sen kaç yaşındasın?

M: senden 2 yaş büyüğüm sadece

J: nasıl

M: hayat hikayemi dinlemeye hazır mısın Han Jisung? Oldukça ağır olacak.

J: Hazırım Lee Minho

M: 8 yaşındayken taciz edildim erkek olsam bile. Babam tarafından. Annem yıllarca sessiz kaldı bilmesine rağmen. Beni zorla çalıştırdılar ikisi birlikte. Bazı geceler bana yemek vermezlerdi. Hasta olduğumda beni hastaneye götürmezlerdi.

12 yaşına kadar böyle yaşadım. En sonunda canıma tak etti ve evden kaçtım.

Bir arkadaşım vardı. Hyunjin. Onda kaldım yıllarca. Tanrıya şükürki annesi ve babası bana çok yardım ettiler. Hyunjin ile birlikte okula gittim.

18 yaşına kadar onlardaydım. Sonra kendi evime çıktım. Hala orda yaşıyorum. Bu burgercide tek iş yerimdi. Artık o da yok.

J: ablana noldu?

M: o benden 10 yaş büyük. Oda benim gibi yapıp kaçmış. Sonra yurtta kalmış hep. Oranın müdürü sayesinde beni bulmuşlar.

Duyduklarım karşısında şok geçirdim. Minhodan böyle bir hayat hikayesi beklemiyordum. O çok zor günler geçirmişti ama her şeye rağmen hayatta kalmayı, dimdik ayakta durmayı başarmıştı. O harika bir insandı. O her zerresiyle benim olmalıydı.

H: Minho... Ne diyeceğimi bilemiyorum. Özür dilerim.

M: Senin yapacağın bir şey yok Jisung. Kaderim böyleymiş.

H: Şey... Sarılmak ister misin?

Minho cevap vermeden kafasını omzuma koydu ve ellerini belime sardı. Bende vücudumu ona döndürüp sıkıca sarıldım. Minho daha fazla dayanamadı ve hüngür hüngür ağlamaya başladı.

İçime o kadar dokundu ki. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Benim bebeğime nasıl yapabilirlerdi bunu. Aklım almıyordu.

Ellerim saçlarına gitti. Bir elimle saçlarını okşadım diğer elimle sırtını sıvazladım. Onun şuan bana çok ihtiyacı vardı. Ben onun yaralarını sonsuza kadar saracaktım.

Zamanında sarmamışlar aksine daha derin yaralar açmışlardı. En yakınlarım dedikleri tarafından hemde. Kırık cam parçaları üstünde yürümüş ayakları kesilmiş, parçalanmış ama yürümeye devam etmişti. O çok güçlü bir adamdı. O benim her şeyimdi. Kanatsız kelebeğimdi.

J: Bebeğim iyi misin?

M: Bebeğim?

J: Bebeğim.

M: Gidelim burdan

J: Tut elimi gidiyoruz.