"Kan dökülmesini seven bir millet olmasak da söz konusu vatan olduğu zaman Dünya'nın bile şah damarını kesebilecek bir güçteyiz."
~Muhsin Yazıcıoğlu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkılar: Mabel Matiz - Sultan Süleyman
***
Bugün yeni bir gündü. Gözlerime vuran aydınlık ne kadar rahatsız edici olsa da uyanmak istemediğim için bunu umursamıyordum.
Parmaklarının üstünde yavaş yavaş yürüyen birinin sesini duymuştum. Bana doğru yaklaşıyor eli saçlarıma doğru gidiyordu ki, elini tuttuğum da yatakta doğrulup onu yere düşürmem bir oldu. Gördüğüm yüzle olduğum yerde kala kaldım. Bu Hayati'nin ta kendisiydi. Şimdi karşımda yerde duruyor, elini tutuyordu.
"Lan kızım ne yapıyorsun ya?"
"Asıl sen ne yapıyorsun?"
"Saçında toz vardı. Kaç dakikadır dikkatimi dağıtıyor onu alacaktım."
"Lan saçımda ki tozdan sanane."
"Huyum böyle ne yapayım?"
"Huyun kurusun Hayati. Rahat bırak beni uyuyayım."
Yatağa geri yattım. Yorganı üstüme çekip arkamı döndüm. Hayati yerden kalkıp söylenmeye başladı.
"Ne uykucuymuşsunbe sende. Fosurfosur uyuyorsun. Gece de uyutmadın zaten. Horlamaların batsın."
Horlamış mıydım? Hadi ordan canım ben horlamam. Ona doğru döndüm. Yatağına oturmuştu.
"Ben mi horluyorum?"
"Yok rahmetli büyükannem."
"Yalan söyleme bi kere ben horlamam."
"Bal gibi horluyorsun."
"Lan yürü git."
"Ayı bile bu kadar horlamıyordur."
"Ne dedin sen?"
"Uyu hadi uyu. Zaten çok derin uyuyorsun."
"Uykum derindir ama ben çeviğimdir."
"Gördük az önce. Elimi kırıyordun. Ne sert elin varmış seninde anasını satayım."
