İçimizdeki Hain

3.Bölüm/Eğitim

Alevin anlatımıyla

Toplantı salonundan çıkıp odama gitmek üzere merdivenlere yöneldim. Odam zaten bir üst kattaydı. Bir kat için asansöre hiç gerek yoktu diye geçirdim içimden. Merdivenleri çıkarken yeni gelen üyeyi düşünüyordum. Neden bizim ekibe girmek için bu kadar uğraştığını anlayamıyordum. Ama bir amacı olduğundan emindim. Ona hiç güvenmiyordum. Sonunda odamın önüne geldiğimde düşüncelerden sıyrılıp kartımı okuttum. Odama girip kendimi yatağa attım. Bu günkü görev, üstüne toplantı beni fazlasıyla yormuştu. Yataktan kalkıp bu günün yorgunluğunu üzerimden atmak için banyoya yöneldim. Küveti suyla doldurup keyif yapmayı planlıyordum. Öyle de yaptım. Banyoda yarım saat geçirdikten sonra bornozumla rahatlamış bir şekilde banyodan çıktım. Gerçekten önceki gibi yorgun değildim. Üzerimi giyinmek için dolaba yöneldim. İç çamaşırlarımı giydikten sonra üzerime siyah kot pantolon ve tişört giydim. Yemek yedikten sonra dolaşmaya dışarı çıkacağım için gri hırkamıda elime aldım. Daha sonra odamdan çıkmak için kapıya yöneldim. Dışarı çıktığımda asansöre doğru yürüdüm. Asansörü çağırmak için kartımı okuttum. Kapılar açıldığında asansörde Emrah abide vardı. Ona tebessüm edip içeri girdim ve birinci katın düğmesine bastım.

Emrah abi "Nasılsın Alev. Toplantıda yaşananların sen ve diğerleri için ani olduğunu biliyorum ama bu konuda bana güvenmeni istiyorum. Merak etme o sadece eğitilmek için burda. " diye söze girdi.

"Emrah abi sana güveniyorum ama dediğin gibi benim için çok aniydi. Bana önceden haber vere bilirdin"diye yanıtladım. Bu konuda ona oldukça kızgındım fakat kızgınlığımı bir kenara koyup ona güvenmeyi seçtim. 16 yaşımdan beri Emrah abiyleydim. O gece beni o şerefsizin elinden kurtarmasydı sonumun nasıl olacağını tahmin bile edemiyordum. Beni kurtardıktan sonra bir teklifte bulundu. "Benimle tesise gel hayatın kurtulur"dedi. Ne demek istediğini anlamıyordum ama kabul etmekten de başka bir çarem yoktu. Kimsesizliğime sığınarak teklifini kabul etmiştim. O günden sonra da tesiste en ağır koşullarda eğitilmiştim. Benimle birlikte diğerleride vardı. Nazlı, Umut, Özgür, Sıla. Hepsiyle çok uzun zamandır tanışıyordum. Ağır eğitim sürecinden sonra göreve çıkacaksınız dedi. Görev birini öldürmekti. Kabul etmeseydim neler olurdu bilmiyorum ama tereddüt etmeden kabul ettim. Benim için adam öldürmek zor değildi. Ne de olsa kendi babasını öldürüp intahar süsü vermiş biri olarak çocuk oyuncağı bile dene bilir. İşte ilk görevden sonra her şey değişti. Operasyonlar yapıldı. Türlü türlü görevler verildi. Benimde kötü adamlık serüvenim böyle başladı. Ama bütün bunlar yaşanırken Emrah abi hep arkamızı kolladı. Eğer yakalansaydık bütün ekip çoktan kodesi boylamıştı. Ona yıllardan gelen güvenimin sebebi buydu.

Düşüncelerimden sıyrıldığımda asansörün kapıları açıldı. İkimizde dışarı bir adım attık. Emrah abiyle birlikte yemekhaneye doğru yürüdük. Kapıdan içeri girdiğimizde bizim ekip yerlerini almıştı. Onlara gülümseyip elime bir tepsi aldım ve yemeklere yöneldim. Salata fasülye ve bir dilim ekmek aldıktan sonra masaya yöneldim. Yemekhanedeki masaların hepsi 6 kişilikti ve bizim masada da ne yazık ki sadece yeni gelen üyenin yanı boştu. Bıkkınlıkla nefes vererek yerime geçtim. Yemek boyunca kimse konuşmadı. Emrah abi masaya yaklaşıp selam verdi. Başımızla selamladık.

Emrah abi "Alev, Ateşin odasını bulmasına yardımcı olurmusun. 4. katdaki son boş odayı Ateşe verdik. Buda odanın kartı. Tesis hakkındaki butun kuralları ona açıklarsın"dedi. Emrah abiye göz devirip "Tamam da niye ben?"diye sordum. Emrah abi sıkıntıyla nefes verip"Alev çünkü sen grubun liderisin" dedi. Mecburen elindeki kartı alıp ayağa kalktım. Yemekhanenin kapısına doğru yürüdüğümde arkamı dönüp "Davetiye mi bekliyorsun? Gelsene!" dedim.

"Üzgünüm leydim güzelliğinizden konuya odaklanamadım"deyip ayağa kalktı ve kapıya yöneldi. Gözlerimi devirdim ve yürümeye başladım. Kartımı çıkarıp asansörü çağırdım ve beşinci katın düğmesine bastım. Asansördeyken hiç birimiz konuşmuyorduk. 5. kata geldiğimizde asansörün kapıları açıldı. İkimizde dışarı çıktık.