9- sen bir sapiksin

1.8K 181 53
                                    

Herkes otobuslerin onune geldiginde yerlesmeye basladik. Seungmin ve Chan cifti tabii ki yan yanalardi. Felix onumden gidip Changbin'in oturdugu yerin yaninda durdu.

"Kimse gelmeyecekse ben oturabilir miyim"

Changbin uykulu oldugu icin bos gozlerle Felix'in soylediklerini idrak etmeye calisiyordu

"Cocugu elleyip durdugun icin korkuyo artik senden" yanlarina gidip onlara guldum. Felix bana dirsegini gecirince ben de ensesine vurdum.

"Yok canim daha neler, gelebilirsin Felix oturacak kimse yok"

Felix Changbin'in yanina kuruldu. Ben de onlarin onundeki cift koltugun cam kenarina oturdum. Arkamdaki Jisung da yanima gececekti ki Hyunjin'in sesini duyduk.

"Jisung"

"Efendim"

"Gelsene bir"

Benden biraz uzaklastiklari icin ne konustuklarini duyamadim ama kisa surmustu zaten. Geri yanimiza geldiklerinde yanima Hyunjin oturunca ona sorgular gozlerle baktim

"Ne oldu"

"Neden kaldirdin Jisung'u"

"Senle oturmak istedim"

"Belki Minho hyung da senle oturmak istiyordu"

"Oyle bir sey isteyecegini sanmiyorum"

Ona goz devirip diger ogrencilerin de otobuse yerlesmesini izledim. Hyunjin yanima gelince Jisung ve Minho hyung birlikte onumuzdeki koltuklara gectiler. Iyi anlasiyorlar bu yuzden sorun edeceklerini sanmiyorum.

Tur rehberimiz gelip kisaca programi anlatti. Kulaga biraz yorucu geliyor ama kesin cok eglenceli olucakti.

Otobus kalkti ve otelden uzaklastik. Ben disariyi seyrediyordum ama ustumde hissettigim gozler Hyunjin'in beni izledigine isaretti.

Birden ona donunce afalladi.

"Bir sey mi oldu" diye sordum

"Hayir"

"Garipsin"

"Aslinda bir sey sormak istiyorum ama"

"Ama?"

"Yanlis bir sey olabilir bunu sormam"

"Sorabilirsin"

"Cevaplamak zorunda degilsin bak"

"E zaten"

Rahat tavrima guldu. Sonra geri yuzu dustu.

"Dun ben senin kustugunu soyleyince Jisung ve Felix cok endiselendi"

Sohbetin nereye varacagini anlayinca durgunlastim ama devam etmesi icin bir sey belli etmedim.

"Ne oldugunu sordugumda da benim anlatmam dogru olmaz isterse Jeongin anlatir dedi"

"Anlatmami mi istiyorsun"

"Istersen, merak ettim sadece"

Sirtimi cama verip ondan tarafa dondum, biraz Hyunjin'e yaklastim. Sesimi de alcalttim. Neden bilmiyorum ama boyle yapmam gerekiyormus gibi hissettim. Ben ona yaklasinca amacimi anlamis olacak ki kulagini bana yaklastirdi.

"Cocuklar universiteye hazirlanirken ben 11. siniftim ama o zamandan baslatmisti annem beni ders calismaya, o siralar da yeme bozuklugum vardi"

Disariyi izleyerek beni dinlerken duyduguyla bakislarini bana cevirdi.

"Su an yok ama stresin de etkisiyle psikolojik olarak cok etkilenmistim, bazi gunler hic bir sey yemek gelmiyordu icimden bazi gunlerse hep ac hissediyordum ve cok yiyordum"

Wrong Bungalow ~HYUNINHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin