Elzem | Chanmin ✓

21.09.1989

Hepsi gözlerini soluk bir güne açmıştı. Gökyüzü gri bulutlar ile dolu yas tutarcasına ağlıyordu. Seungmin, uyanalı 1 saat olmuştu ancak hiç birşey demeden sadece uzanıyordu. Ne hareket ediyordu ne de konuşuyordu.

Jisoo sessizliğe dayanamayıp ayağa kalkmış duvardan destek alarak oğlunun yanına oturmuştu. "Oğlum!" İnce avcu, parmakları arasında sıkıca kavrarken başını oğlunun omzuna yaslanmıştı.

Hannah, bu görüntüye karşın daha kötü hissederken göz yaşları ağır basmış hava alacağını söyleyerek odadan çıkmıştı.

Odaya giren hemşire "Bay Bang" diye seslendiğinde Chan hemen geleceğini söylemiş odadan çıkmıştı.

"Bay Bang, size kötü haberlerim var lütfen kendinizi hazırlayın"

Chris, duyacağı şeylere karşın büyük bir korku hissederken karnına kramplar giriyor dizleri titriyordu.

"Ne? Ne kötü haberi?"

"Bay Kim'in sağlık durumu hakkında..."

İşte o an Chris dünyasının başına yıkıldığını sandı. Sevgilisine kötü birşey olma korkusu onu yedi bitirdi.

"Şöyle ki, göz hizasında gelen cisim sağ gözünde daha derine gitmiş..."

Chan beynindeki uğultuları bastırmaya çalıştı ancak başarısız oldu. Uğultuların susmak gibi bir niyeti yoktu.

"Dokulara zarar vermiş ve..."

Chan nefes alamadığını hissettiğinde bir adım geriye çıkarak arkasındaki duvara yaslandı.

"Doktor bey bunun için çözüm bulamadı"

Chan'ın dizlerindeki bağ çözülürken kendini yere bırakmıştı.

"Bay Kim'in yaklaşık 4 aylık ömrü var"

Chris gözlerindeki şelaleyi akıtırken ne duyduğunu idrak edemiyordu.

Hemşireyi bulanık gördüğünü fark edince ellerini gözlerine götürdü ve sertçe ovalayıp tekrar hemşireye baktı.

"Doktor bey, Bayan Kim'e de söylememi istedi. Geçmiş olsun" diyip Chan'ın yanından geçmiş Seungmin'in kaldığı odaya girmişti.

Birkaç dakikanın ardından içeriden Jisoo'nun çığlığı duyulurken Chan hızla ayağa kalkmış sendeleyerek odaya girmişti.

Gördüğü manzara pekte iç açıcı değildi. Jisoo kendini yere atmış hemşirenin bacaklarına tutunarak oğlunu kurtarmaları için yalvarıyordu.

Yatakta yatan Seungmin'in ise yüzünde hiç bir ifade yoktu. Chan odadan çıktığında nasıl yatıyorsa hala öyle yatıyordu.

Hemşire çıkıp Hannah geri geldiğinde Chan Jisoo'yu zorla da olsa hava alması için dışarıya yollamıştı. Onlar çıktıklarında kendini Seungmin'in yanındaki sandalyeye bıraktı.

"Elzem'im, konuş benimle hadi. Korkutma beni"

Seungmin hiç birşey demedi. Chan elini sevgilisinin eline sardı ve başını ona yasladı.

"Seungmin"

Chan ağlamaya başlarken Seungmin boğazını temizledi. Chris umutla başını kaldırdı ve muhtaççasına sevgilisinin ağızdan çıkacak bir kaç harfe odaklandı.

"Son"

"Hayır hayır! Hiç birşey için son değil sevgilim! Hayır!"

"Sondu Chris, herşey için"

"Seungmin"

Seungmin histerik bir şekilde gülmüş ama buna zıt olarak bandajin altından iki damla yanaklarına kaymıştı.

"Annemi Hannah'yı, arkadaşlarımı son görüşümdü. Onları en son ne zaman gördüm! Üzerinden ne kadar geçti?! Chan! Seni son görüşümdü. Güzel yüzünü bir daha asla göremeyeceğim! Anlamıyor musun? Sondu, herşeyin sonuydu"

Chris, sevgilisinin sözleriyle daha çok hıçkırırken Seungmin sessiz sessiz bandajı ıslatıyordu.

"4 ayım kaldı Chris..."

"Hayır hayır hayır! Yalan söyledi onlar. Hayır!"

Seungmin buna başını eğerek cevap vermiş
İçinde gizlediği hıçkırıklarını dışa bırakmıştı.

"Bizimkilere mektup yaz. Gelsinler. Görmeden de olsa son kez seslerini duymak istiyorum"

Chan, hızlı hızlı göz yaşlarını arasından başını sallamış "Yazacağım söz. Yazacağım" diye sayıklamıştı kendi kendine.

Birkaç dakika sessiz kalmışlardı. Chan avcunun içindeki Seungmin'in zarif elini izliyordu. Seungmin'in sesini duyunca başını hızlıca kaldırdı.

"Uyuyalım mı? Beraber?"

Chan buruk bir gülümsemeyle başını sallamıştı ama Seung bunu görmediği için "Uyuyalım..." Diye cevaplamak zorunda kalmıştı.

İkisi de tek kişilik yatağa uzanırken Chan Seungmin'i kolları arasına almış saçlarını okşamıştı.

"İyi uykular Elzem'im"

"Sen varsan zaten iyidir uykular Nefhalım"

---------

Finale yaklaşıyoruz

Herşey bitiyor

Medyadaki şarkı bu fici andırıyor bana

Sağlıcakla kalın~🌾