✧ 𝓢𝓶𝓲𝓵𝓮 ✧

3. Bölüm

            Hafta sonu geldiğinde tekrar deniz kenarına gitmek istedi ama gitmemeye karar verdi. İçten içe Yuujin'i merak ediyordu ama onu ders dışında bir şey düşünmeye zaman ayırmak istemediği için aklından çıkarmaya çalışıyordu. Maki, gün batımına doğru evden çıktı ve deniz kenarına vardığı zaman, eski durdukları yerden batan güneşin resmini çekti. O an Maki günbatımına dalıp onu izlerken birden Yuujin'in yanında olduğunu ve onun da gün batımını izlediğini farketti. Hiçbir şey demeden ona bakıyordu. Yuujin "demek tekrar karşılaştık minik kız?" diyince Maki bie şey demeden onu izlemeye devam etti. Yuujin "anlıyorum Maki" diyince Maki ne demek istediğini anlamadı ama Yuujin cümlesine ekledi " gözlerin ve sessizliğin çok şey anlatıyor, hiçbir şey demene gerek yok ben anlıyorum." Dediği zaman Maki "ne anlatıyorlar?" Diye sordu. Yuujin "her şeye katlanmana ve tek başına savaşmana gerek yok Maki, yanında olmama izin ver. Bana güvenmeni istiyorum.." diyerek ona hafif bir gülümsemeyle baktı. Maki hiçbir şey demedi tekrardan bir süre düşünürmüş gibi baktıktan sonra, "neden bana böyle bakıyorsun?" dedi. Maki daha önce böyle sözler duymadığından tuhaf hissetmişti. Yuujin onu izliyordu ve Maki'ye nasıl diye sormadan "Maki sen daha iyi bir hayatı hakediyorsun" diye cevap verdi. Birden Maki'nin gözleri dolmaya başladı. Belli olmasın diye yüzünü çevirip sadece bir yere odaklandı ama Yuujin çoktan farketmişti. Yuujin Maki'ye doğru adım atıp Maki'nin başını göğsüne yaslayarak "ağlayabilirsin" dedi. Maki gözyaşlarını tutmadı ve birkaç dakika ağladıktan sonra "Yuujin.. neden ben?" Diye sordu. Yuujin nasıl cevap vereceğini bilmiyordu, "Maki eve gitmen gerekiyor" diyerek havanın karardığını farkettiler. Maki daha önce bu saate kadar uzun zamandır dışarıda kalmamıştı. Yuujin "seni eve kadar bırakacağım" dedi, tenha bi yer olduğundan istemsizce endişe ediyordu". Maki bu dediğini reddedip "kendim giderim" diye cevap verdi ama yine de korkuyordu biraz. Yuujin "Maki ordan geçiyorum zaten, merak etme kimse beni yanında görmeyecek evdekilerden" diye cevap verdi. Maki uzun zaman sonra gerçekten çok endişeliydi. O kadar zaman sonra ilk defa ağladığından iyi hissediyordu oysa her şey daha yeni başlıyordu. Eve vardığında eve yeni girdiğini gören yengesi onun saçlarından tutup "ne yapıyordun bu saatte dışarıda or*spu mu oldun başımıza, söyle nerdeydin?!" Dedikten sonra sert bi tokat attı, "okul dışında dışarı çıkmıyorsun artık s*rtük, yemek te yok sana, defol odana!" dedikten sonra içeri girdi. Maki koşarak odasına gitti ve ağlamaya başladı. Onda bir şeyler değişmişti çünkü Maki böyle bir tepki vermeyi
uzun zaman önce bırakmıştı. Kendini çok duygusal hissediyordu. Uzun zaman her şeyi içinde tutmasından, yavaş yavaş döküyor gibiydi.