🍁🍁 Chapter 04 🍁🍁

46 9 0
                                    


මං දන්නේ නෑ මං කොහොම බස් එකේ ගෙදර ආවද කියලාවත්. මට මතක මං පිස්සෙක් වගේ දුවගෙන ඇවිත් බස් එකට නැඟ්ඟා කියලා විතරයි.

ගෙදර ආපු ගමන් මට ආපු දුකටයි කේන්තියටයි දෙකටම මං කරේ අතට අහුවෙන හැම බඩුවක්ම පොලවේ ගහපු එක. මගේ පර්ස් එක අස්සේ තිබුනු ඔම්මගේ පිංතූරේ මං එහෙමම කීතු කීතු වලට ඉරලා දැම්මේ ඔම්මා හායුන්වයි එයාගේ සහෝදරයොයි එක්ක හිනාවෙවී හිටපු විදිහ මතක් වෙද්දි.

ඔයාට..ඔයාට කවදාවත්ම මාව මතක්වුනේ නැද්ද ඔම්මා?..අප්පා මට ඔයා ගැන හරිහැටි විස්තරයක් නොකිව්වත් අප්පා කිව්වා මට ඔයාට වෛර කරන්න එපා කියලා..ඒත්..මං හිතුවා අප්පා නැති උනාමවත් අඩුමතරමේ ඔයා මාව හොයාගෙන ඒවි කියලා..ඒත් ඔයා ආවේ නෑ..

මං ඔම්මව මතක් කර කර සාලේ මුල්ලක වාඩිවෙලා දනිස් අස්සේ මූන හංඟගෙන අඬන්න ගත්තේ පිස්සෙක් වගේ.

හහ්..ඔයා එන්නේ කොහොමද නේද?..ඔයාට ඔයාගෙම කියලා ලස්සන සල්ලිකාර පවුලක් ඉද්දි..එහෙම එකේ දුප්පත් මාව මතක් වේවිද ඔයාට?..

මං හිතුවේ ඔම්මයි, හායුන්ගේ පවුලයි ගැන කේන්තියක් වගේම වෛරයක් මගේ හිතට එද්දි.

මට පොඩිකාලේ ඉඳන්ම ලැබුනේ නැති ආදරේ, උනුහුම හැමදේම හායුන්ට මගේ ඔම්මාගෙන් අඩු නැතුව ලැබිලා කියන කාරනාව මතක් වෙද්දි මට හායුන් එක්ක ඇතිවුනේ ලොකු තරහක්.

හායුන් ගත්තේ මගේ තැන..

ඔව්..හායුනුයි එයාගේ සහෝදරයොයි උදුරගත්තේ මගේ ඔම්මව.

මං අඬ අඬාම හිතුවේ මගේ අතක් කේන්තියට මිට මෙලවෙද්දි.

" ජිනී..අනේ..මොකද මේ?.."

එකපාරටම මගේ ඔලුව කවුරුහරි අතගානවා දැනෙද්දි මං ඔලුව උස්සලා බැලුවා. මගේ ඉස්සරහා බයවෙලා වගේ හිටියේ හායුන්. එයා හිටියේ උත්සවේට ඇඳපු ඇඳුම පිටින්මයි.

" ඇයි ඔයා එකපාරටම ආවේ ජිනී? ඔයාට..ඔයාට මොකක්හරි කරදරයක් වෙන්න ඇති කියලයි මාත් එහෙමම ආවේ."

හායුන් මගේ කම්මුල් වල තිබුනු කඳුලු පිහදාන ගමන් කලබලෙන් අහද්දි මං වචනයක්වත් නොකියා එයා දිහා බලන් හිටියා.

REMORSE || KSJ ✔️Where stories live. Discover now