Küfür içermektedir! Eğer küfür hoşunuza gitmeyecekse okumayınız teşekkürler.
Jeon Jungkook kendi halinde bir öğrenciydi. Jeon homofobik'ti ve aynı cinsten sevgili olan herkesi kınıyordu. Fakat bilmiyordu ki o homofobik düşünceyi yok edecek bir adam ile karşılacağını...
Günlerden Pazartesi saat 8:30 civarıydı. Jeon homurdanarak yatağından kalktı ve tuvalete doğru ilerledi. Karşısında ki aynaya baktığında bunun çarpılmış bir jeon olduğunu gördü.
"AY BİSMİLLAH!"
Korku içinde zıplayarak kafamı havlu dolabına çarptım. Canım deli gibi acımıştı.
"Ananı avradını!"
Kafamı bir o yana bir bu yana sallıyordum.
"Ulan kendinden korkan tek adamım amk!"
Kafamı tutarak lavobodan çıktım ve buzluktan bir küp buz alıp kafama doğru tuttum.
"Acıdı be."
Tam kendi kendime mırıldanırken telefonum çaldı. Koşarak yataktaki telefonu açtım. Arayan babamdı, yani sarhoş babam.
"Efendim baba?"
"Jeon bana yardım etmen gerek.."
Yine bir boka bulaştığını anlamıştım.
"Baba özür dilerim ama sana borç veremem bende kiraday-"
"Öldürecekler beni Jeon!"
Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.
"Ne diyorsun baba!?"
"Jeon Güney Kore'nin en büyük Mafiası kim Taehyung'a bulaştım oğlum her gün ölüm tehtidleri alıyorum! Ayrıca paralarını benden alamazlarsa sana bulaşacaklar!"
Sinirden kıpkırmızı olmuştum.
"SENİN YAPACAĞIN İŞİ SİKEY-"
Kapı çalmıştı.
"Hayır.."
"J-jeon oğlum iyimisin?"
Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledim ve kapıyı açtım. Karşımda simsiyah takım elbiseli 8 kişi duruyordu. Tam kimsiniz diye soracakken bir adam belirdi. Bu adam fazlasıyla dikkat çekiciydi.
"Pardon kimsiniz..?"
"Merhaba Jeon Jungkook."
Bu mafia kim Taehyung'du..
"Buyrun sorun neydi..?"
Deli gibi ter akıtıyordum.
"İçeri girebilirmiyim Jeon?"
"Tabii ki buyrun.."
Adamı kovacak halim yoktu. Karşımda Güney Kore'nin mafiası vardı. Tam karşımda duruyordu. Köpek gibi titriyordum.
"Sorun neydi tam olarak..?"
"Sorun o şerefsiz baban."
Adam çok açık sözlüydü. Açıkçası bu beni ürpertmiyor değil di.
"Babam ile benim ne ilgim var onun evine gitseydiniz.."
"Babanın borcu bir türlü kapanmıyor belki oğlu halleder diye düşündük. Daha doğrusu düşündüm."
Ellerim titriyor ve terliyordu.
"Ben gördüğünüz gibi kendimi zar zor çeviriyorum size nasıl yardımcı olabilirim.."
"Bilemiyorum. Belki ek iş yaparsın belki sokakta yaşar hiç bir şeye para ödemez sadece bana yatırırsın ya da.."
"Ya da..?"
"Ya da benim emir kulum olursun."
Deli gibi koşup kaçmak istiyordum.
"Babam kendi bokunu temizlesin beni ilgilendirmiyor"
"Peki. Annenle son kez konuşmak istermisin?"
Dediği şeyi algılayamamıştım.
"Anlayamadım..?"
"Annene veda et yani 2 saat sonra göremiyeceksin çünkü."
"Ne diyorsun lan sen?"
Konu annem ise kimseyi tanımazdım.
"Sakin ol Jeon. Sadece bu dediklerimden birini seç ya da annene veda et. Tam iki saatin var. Numaramı mutfak tezgahına bıraktım. Kararını söylersin."
Taehyung sırıtarak evden çıktı.
Hızlıca yerimden kalktım ve telefonu alıp annemi aradım.
"ANNE NERDE O ŞEREFSİZ KOCAN!?"
"Jeon ne oluyor oğlum?"
"Telefonu o piçe ver!"
"Jeon düzgün konuş o senin bab-"
"SİKERLER ONUN GİBİ BABAYI BE! VER ŞU LANET TELEFONU!"
Telefonu babam aldı.
"ULAN ŞEREFSİZ SENİN YÜZÜNDEN ANNEMİ ÖLDÜRECEKLER!"
"N-ne?"
"O BOKTAN BİRALAR İÇİN HAYATIMIZI ZİNDAN ETTİN ULAN!"
"Oğlum.."
"KES YA BANA OĞLUM FELAN DEME!"
Telefonu sertçe yatağa fırlatıp yere çöktüm ve dizlerimi kafama çekip ağlamaya başladım. Ağlamaktan tirtir titriyordum. Yarım saat sonra ağlamam durdu ve gri eşofmanıma kırmızı lekeler bulaşmaya başladı.
Korku içersinde ellerimi gözlerime götürdüm ve göz yaşlarım bittiği için kanadığını fark ettim. Ellerimde ki kana bir kaç saniye baktıktan sonra dengemin bozulduğunu fark ettim.
"Hayır.."
Kafamı sertçe yere çarpacakken biri kafamı tuttu ve beni tek hamlesiyle kucağına aldı. Fakat ben gerisini hatırlamıyordum..
Günlerden Salı. Saat 9:49 civarı.
"Hastane.."
Kafamı hafifce yana çevirdiğimde baş ucumda oturan Taehyung'u gördüm.
Korkuyla zıplamıştım.
"Şshh sakin ol Jeon sana zarar vermiyeceğim."
"Saat kaç..?"
"9:50"
"Annem.."
İstemsizce titremeye başlamıştım.
Ağzımda sadece tek bir kelime vardı..
"Annem.. Annem.. Annem.."
"Jeon! Jeon! Kendine gel! Annen yaşıyor ona birşey yapmadım!"
Yavaşça Taehyung'a döndüm.
"Ne..?"
"Sakin ol Minik tavşan annen yaşıyor."
Göz yaşlarımı tutamadım ve ağlamaya başladım.
"Yaşıyor.. Annem yaşıyor.."
Bu hayatta tutuna bildiğim tek dal annem di. Anneme bir şey olduğunda ölücek gibi hissediyordum.
"Jeon anneni öldürmeyeceğim. Hatta ona yaşayabileceği en güzel hayatı vereceğim ama bir şartım var."
"Dinliyorum.."
"Benim olucaksın."
