Uyandığımda değişik bir odadaydım. Her yerim ağrıyordu. Kafamı yan tarafa çevirdiğimde koltukta uyuya kalan Taehyung'u gördüm. Çok tatlı uyuyordu. Kafamı kollarıma çevirdiğimde parmak uçlarından omuzuma kadar sarılı olduğunu gördüm.
"Umarım kollarımı almamışlar dır."
Sırf kafam dağılsın diye kendi kendime aptal aptal şakalar yapıyordum.
"Susadım ya"
Kollarımı zor da olsa suya doğru uzattım fakat salak gibi tutamadım ve yere düşürdüm. Düşmenin etkisi ile Taehyung zıplayarak uyandı.
"Üzgünüm Taeh-"
"Ne zamandan beri uyanıksın?"
"Yeni uyandım.."
"Beni neden uyandırmadın?"
"Yorgunsundur diye.."
"Yorgun felan değilim. Bir istediğin varsa söyle."
"Su"
Taehyung yerde ki suyu aldı ve kapağını açarak suyu içirmeye başladı.
"Yeterli"
Taehyung masanın üzerinde ki peçete ile ağızımı sildi ve koltuğa oturdu.
"Taehyung sen nasılsın?"
"Hı?"
"Sen nasılsın yani yaralıydın ya."
"He o konu iyiyim ya sıkıntı yok bu hiç bir şey ben kaç tane mermi yedim vücudumun her yerinde mermi izleri var."
"Halen yaşaman mucize biliyorsun değil mi?"
"Evet biliyorum."
"Sana bir şey soracağım"
"Sor"
"Sen Gây misin?"
Taehyung suratıma uzun düre baktı. Tek kaşını havaya kaldırarak konuşmaya başladı;
"Nereden çıkarıyorsun bunları?"
"Koruman söyledi. Bana senide diğer erkekler gibi tek gece kullanıp bırakacak dedi."
"Orospu çocuğu."
"Bende aynısını dedim işte."
"İyi demişsin aferim"
Taehyung haken net bir cevap vermemişti.
"Taehyung"
"Efendim?"
"Beni kullanıp bırakacak mısın?"
"Jeon saçmalamayı kes yoksa ben seni keseceğim."
"Tamam."
Yatağa geri uazanarak uyumaya çalıştım. Taehyung odadan çıkarak bir yere doğru ilerledi. Kapıdan gizlice nereye gittiğine bakarken doktoru yanına çekti ve kulağına bir şey fısıldadı. Taehyung dışarı çıktı ve doktor yanıma geldi.
"Ne oldu doktor bey?"
"Seni bir yere götüreceğim Jeon."
"Nereye?"
"Orasını boş ver. Gel buna otur"
Tekerlekli sandalyeyi önüme doğru getirdi.
"Farkindaysan ayaklarım halen çok sağlam tek sorun kollarım."
"Gözlerini kapatacağım o yüzden otur buraya."
"Sebep?"
"Lütfen çok soru sorma rica ediyorum."
"Peki"
Sandalyeye oturdum ve gözlerimi kapattım. Biraz bekledikten sonra doktor bir bez ile gözlerimi sıkıca sardı.
"Huh.."
Döne döne gidiyorduk. Nereye gittiğimiz hakkında en ufak bir bilgim bile yoktu.
"Doktor Bey"
"Efendim Jeon Bey?"
"Nereye gidiyoruz söylermisiniz?"
"Taehyung Bey in çok önemli bir talimatı asla söyleyemem zaten az bir yol kaldı lütfen bekleyiniz"
"Tamam"
3-4 dakika sonra durduk ve doktor gözlerimi açtı. Gözümü ovuşturdum ve kafamı yerden kaldırarak karşımda ki kişiye baktım. Bu kişi annem di..
"Anne.."
Sandalyeden kalkarak anneme doğru koştum ve sıkı sıkı sarıldım. Kollarım çok ağrıyordu fakat annem her derdime derman oluyordu.
"Annem.."
Hem ağlıyor hem de sarılıyordum.
"Oğlum yavrum kurban olurum sana ne oldu böyle.."
"Annem seni çok özledim.."
Delicesine ağlıyordum. Sanki Yıllardır görüşmüyordum.
"Ağlama bebeğim ağlama.."
Taehyung duvara yaslanmış bir şekilde bizi izliyordu. Kollarını göğsünde birleştirmiş ağlamamak için zor duruyor du. Gözlerim ile Taehyung'a teşekkür ediyordum.
"Çok canın acıyor mu paşam?"
"Hayır anne acımıyor.."
Annem elleri ile göz yaşlarımı sildi ve saçlarımı öpmeye başladı. Bu his gerçekten huzur veriyordu.
"Seni çok seviyorum annem.."
"Bende seni çok seviyorum yavrum.."
Taehyung'a baktığımda gözlerinden bir kaç damla yaş aktığını gördüm.
"Anne sen biraz otur ben geleceğim."
Annemi oturma yerine yollayarak Taehyung'un yanına gittim.
"Neyin var?"
"Hiç sadece annem geldi aklıma.."
"Onu da çağırsana"
" Söylesene Jeon mezardan nasıl kaldırabilirim ki annemi?"
"Özür dilerim.."
"Önemi yok. Annemi 8 yaşında kaybettim. Onun her şeyini unuttum artık. Sadece o yaşlarımda annem beni böyle severdi aklıma o anlar geldi."
Çok kötü hissediyordum.
"Annenin değerini bil Jeon ben o gün mahalleye maç yapmaya çıkmasaydım o şerefsiz babam annemi 17 yerinden bıçaklıyamazdı belkide."
Taehyung boş duvara bakarak konuşuyordu. O içinde ki acıyı o kadar iyi anlıyordum ki.
"Ben seni bilerek aldım Jeon. O adamın her boku sana dokunacaktı, annene dokunacaktı uyuşturucu almaya başlamıştı. Ben seni boşuna mı kurtardım sanıyorsun?"
Taehyung'un her kelimesi beni yaralıyordu.
"Sana sarılabilirmiyim Jeon..?"
