Δεν το πιστευω...οχι..αυτο δεν γινετε. Ετρεξα γρηγορα με δακρυα στα ματια και τοποθετησα το κεφαλι του Αρη στα ποδια μου.
-Τι εκανες??τον ρωτησα με θυμο..χωρις ομως τα δακρυα να σταματησουν να τρεχουν απο τα ματια μου.
-Αυτο που επρεπε να κανω απο την πρωτη στιγμη...πριγκιπεσσα. ειπε με ενα υφακι και μετα μου γυρισε την πλατη και εφυγε.
-Σε μισωω!!! του φωναξα και συνεχεισα να κλαιω. Εβγαλα το κινητο μου και καλεσα το 166. Τους ειπα τι ειχε γινει και το που βρησκομαστα και μετα αοι δυο λεπτα ακουσα συρινες να ερχονται προς το μερος μας.
Ματα απο πολλα παρακαλια δικα μου μπηκα μαζι με τον Αρη και σε ολη την διαδρομη του κρατουσα το χερι. Καλεσα και τους κανονικους αλλα και τους θετους γονεις του. Επισης καλεσα και τους δικους μου, αλλα δυστηχος ο πατερας μου με την αδελφη μου ειναι σε ταξιδι στην Αμερικη και ετσι δεν καταφεραν να ερθουν. Καθομουνα εδω και 1 ωρα μονη μου στα αβολα καθισματα του νοσοκομειου χωρις να σταματησω να κλαιω και εχοντας εκεινη την εικονα καρφωμενει στο μυαλο μου. Αντιρκησα τον Μανο να ειναι ορθιος με ενα πιστολι στο χερι και με μισος να πυροβολει το Αρη σε ενα σημειο στο στομαχι του. Δεν προλαβα να καταλαβω που ακριβως διοτι το αιμα ειχε απλοθει στην μπλουζα του και δεν ειχα καλη οπτικη επαφη με το τραυμα του.
-Ροουζ!! ακουσα απο το βαθος του διαδρομου και σηκωθηκα αμεσως πανω.
-Πως ειναι?? ακουσα και τους τεσσερις να με ρωτανε ανησυχοι.
-Δεν ξερω...μεχρι στιγμης δεν με εχει ενημερωσει κανενας απο τους γιατρους. ειπα και δακρυα εκαναν ξανα την εμφανηση τους.
-Σςςς...ησυχασε ολα θα πανε καλα. Δεν πρεπει να ταραζεσε στην κατασταση που εισαι. Μου ειπε ο κ. Ντουειν και με πηρε μια μεγαλη αγκαλια.
Μετα απο λιγο βγηκε ενας γιατρος και τρεξαμε πανω του για να μαθουμε τι εγινε.
-Εχω καλα και κακα νεα. Τα κακα νεα ειναι οτι εχει χασει πολυ αιμα και δεν εχουμε 0- . Και τα καλα νεα ειναι οτι η σφαιρα αφαιρεθηκε με επιτυχεια.
-Γιατρε...αν θελετε...εγω εχω 0-. ειπε μια φωνη πιο πισω απο εμας. Γυρισαμε ολοι εκπληκτοι και αντικρησαμε τον Γιωργο.
-Ναι..θα πρεπει να κανουμε καποιες εξετασεις πρωτα. Παρακαλω ακολουθηστε με. ειπε ο γιατρος στον Γιωργο και αυτος τον ακολουθησε.
Μετα απο λιγο ο γιατρος πηγε ξανα μεσα στο χειρουργιο ενω ο Γιωργος ηρθε σε εμας.
-Σε ευχαριστω..σε ευχαριστω..σε ευχαριστωω!! του ελεγα ξανα και ξανα αγκαλιαζοντας τον.
