Carrying the Child of that Heartless CEO (series #1)

EPILOGUE

                      
  "Umusog ka nga!" Reklamo ni Vivien sa natutulog na si Lucas. Nainis pa siya nang makitang hindi man lang ito umiimik at tila'y tulog na tulog. Walang awa niyang kinurot ang tagiliran nito na nakapag-pabalikwas sa kawawang asawa.
   
     "Ano ba, love. Natutulog yung tao eh!" Napakamot pa ito sa ulo nito at pupungas-pungas na umusog ng kunti.

     "Sinabi kong usog eh. Tat*nga-t*nga!" Suplada niyang giit sa asawa. Hindi niya alam kung bakit ang init-init ng ulo niya sa asawa. Dahil siguro sa init ng kwarto nila. Pano ba naman kasi nasira ang aircon nila, timing pang gabing-gabi na at bukas pa nila ito mapapa-ayos.

     "R*pe-in kita dyan eh! Ang arte mo!" Muli, ay ipinikit ni Lucas ang mga mata. Hindi na siya nagkumot pa dahil pati siya ay naiinitan narin.
  
  Si Vivien naman ay hindi mapakali, panay ang galaw nito at hinahanap ang tamang posisyon sa pagtulog. Ilang sandali lang at tumigil narin ito pagkatapos ay natulog.

     Seconds only pass by nang marinig ni Vivien ang malakas na iyak ni Rayleigh.

     "Lucas!" Tawag niya sa asawa. Hindi ito umimik kaya kinalabit niya ito upang magising.

     "Lucas gising!" Tawag niya uli.
    
     "Hmm." Ungol nito.
 
   "Ikaw naman magpatulog kay Rayleigh..."
 
   "Kaya mo na yan.." sagot nito na ikina-inis niya.
   
"Bw*set ka! Dalian mo na!" Manginis-nginis niyang niyugyog ang balikat ni Lucas upang magising ito.
 
   Pupungas-pungas na tumayo si Lucas at dumiretso sa crib ng anak. Kinarga niya ito at sinayaw. Hindi parin ito tumitigil sa pag-iyak kaya naman ginising niya si Vivien.

     "Ano?!"

     "Ayaw niyang matulog love!"

     Reklamo niya sa nakahigang si Vivien.

    Bumangon si Vivien at nilapitan siya. Kinuha nito ang bata sa kanya at ito na mismo ang nagsasayaw sa anak nila. Tumahimik naman si Rayleigh.
 
   "Mag-iisang taon na ang anak natin, hindi mo parin alam kung paano siya patutulugin?" Giit niya sa asawa.

     Hindi ito sumagot bagkus ay lumabas ito sa kwarto nila at dumiretso sa sala para manoud ng tv.

     "Saan ka pupunta?" Ani Vivien. Hindi siya nito sinagot. Ang akala niya ay nag walk-out na ang asawa. Nang makatulog na ng maayos si Rayleigh ay sumunod siya sa asawa sa sala.

     Nanunuod lang ito ng news habang naka de-kwatro. Nilapitan niya ito at tinabihan.

     "Galit ka ba?" Tanong niya kay Lucas. Tiningnan siya ni Lucas.

     "Saan?"

     "Sa sinabi ko kanina. I'm just trying..." Lucas cut her off.

     "It maybe offended love, pero hindi ako galit, okay?"

     "Eh bakit ka nag walk out?" She asked again.

     Hinaplos ni Lucas ang kanang kamay niya saka hinalikan siya sa noo.

     "Hindi na kasi ako makatulog kaya dumiretso nalang ako dito." He replied.

     "Bakit hindi mo'ko sinagot kanina, when I asked you, kung saan ka pupunta?"

     "I didn't hear you!"

     "Really?" Vivien assuring him. Nginitian siya ni Lucas bago niyakap.

     "I would never be angry to you even if you'll offend me." He uttered in a sweet voice.

     "Sorry love. Sa mga nasabi ko kanina. Pagod lang ako." Paghingi ng tawad ni Vivien sa asawa.

     Imbes na sagutin siya ni Lucas ay dinala siya nito sa veranda ng bahay. Doon ay nasilayan nila ang nag-gagandahang mga bituin sa madilim na kawalan.

     Lucas hugged her from her back and put his jaw in her shoulder. They really look good at each other. A perfect couple indeed.

     "See those stars?" Lucas uttered.

     "Hmm.." tanging nasagot ni Vivien.

     "Ganyan karami ang magiging anak natin." Humagikhik pa siya at hinigpitan ang pagyapos sa asawa. Inis naman siyang tinapik ni Vivien.

     "Dati ka bang g*go?"

     "Bakit, ayaw mo na bang dagdagan si Rayleigh?" Nakasimangot niyang tanong sa asawa. Inirapan naman siya ni Vivien.

     "How can I labor such kids na kasing dami ng mga bituin?!"
     "Just kidding aside."

     "I just want you to know, how much I loved you! You and Rayleigh were my everything right now."
    
      Kinilig naman si Vivien sa mga winika nito. Ang akala niya ay seryoso lang ito sa buhay ngunit heto't dinaig pa siya sa pagiging cheesy.

     "I wish this moment I have experienced right now, would last forever. I want to spend my life, caring you and our children Lucas. I love you Lucas Reign De Villa!" She uttered softly.

     "I loved you more, my wife, Vivien De Villa!"

     And as the moon and stars witnesses their passionate kisses. They filled that night, with sweet memories, as symbolizes their love for each other. That no matter hatred set them apart, fate still make its way for them to be together again. Despite of the struggle in their relationships and seems it cannot be arranged again. Until the end of the roads, sila parin ang end game.

                     —The End—