Her an, her yeni bir karar alışımızda ya da attığımız her adımda, farkında bile olmadan yepyeni evrenlerin yaratılış kapısını açıyoruz.
Aden, başarılı bir tiyatro oyuncusu olduğu hayatında aynı zamanda tarot kartlarına da ilgi duyan genç bir kızdı...
Etkisiz eleman gibi görünen bir sayıda biriken sonsuz bir yaşam döngüsü.
Terk edilmiş binanın merdivenlerinden en üst kata çıkarken düşünebildiği tek şey buydu. Sabahın ilk ışıklarını görene kadar çalışma odasında oturmuş, yalnızca birkaç saat önce satın aldığı kitabın sayfalarını çevirerek bazı şeylere anlam bulmaya çalışmıştı.
"Eşiği aştıktan sonra, kahraman bir dizi sınavdan geçmek üzere tuhaf biçimde akışkan, belirsiz biçimlerin düş dünyasında ilerler. Bu, mit-maceranın sevilen bir aşamasıdır; mucizevi sınavlar ve işkencelerle dolu bir dünya edebiyatı yaratmıştır. Kahraman bu bölgeye girmeden önce karşılaştığı doğaüstü yardımcının önerileri, tılsımları ve gizli araçlarından yardım almaktadır. Ya da insanüstü yolculuğu sırasında kendisini her yerde destekleyen iyi kalpli bir güç olduğunu ilk kez burada da fark edebilir."*
Kitapta okuduğu bu satırlar ve devamındaki paragraflar ona yetmemiş, kahramanın yolculuğu için daha fazla bilgi bulması gerektiğine inanmıştı. Bu yüzden araştırdığı bütün kaynaklardan öğrendiği bir şey vardı ki, bu yolculuk sıfır noktasında başlıyordu ve şimdi o da sıfır noktasındaydı.
"Geldim," dedi merdivenlerden çıkmanın onda bıraktığı nefes nefese kalışının etkisiyle. "Çok geç kalmamışımdır umarım."
"Hayır, biz de henüz başlamamıştık zaten."
Omzuna astığı çantasını odanın ortasındaki büyük masaya bırakmadan önce içinden defteriyle kalemini aldı ve arkadaşının yanına doğru ilerledi. Artık yolun sonuna yaklaşmış olmayı diliyordu ama içten içe her şeyin henüz yeni başlamakta olduğunu biliyordu.
Tıp fakültesinde dirsek çürüttüğü seneler ve hatta kan kusup kızılcık şerbeti içtiğini söylemek zorunda kaldığı staj günleri olmuştu, artık alanında başarılı bir psikiyatri uzmanıydı. Henüz çok yaşlı değildi, otuzlu yaşlarının sonlarına doğru ilerliyordu. Uzaktan bakıldığında bolca gözüken bir hayat ve bilgi birikimi vardı bu yüzden. Buna rağmen şu anda bulunduğu noktada hissettiği yeni yetmelik ona gülünç geliyordu.
Meslektaş arkadaşının yanına geldiğinde, "Bu sefer bizim yanımızda kalacak mısın?" diye sordu. Elindeki defterin sayfalarını kurcaladı, yazılarının olduğu son sayfaya geldiğinde duraksadı.
1 Mart 2000. Bugün projenin birinci ayıydı.
Mesleğine ilgi duyduğu ilk andan beri en çok hayranlık beslediği alan rüyalardı. Diğer birçok meslektaşı gibi o da rüyaların insanın bilinçaltına açılan pencereler olduğuna inanıyordu, hatta bu yüzden insanların rüyalarını dinlemeyi bile çok severdi lise yıllarında. Meslek hayatına yavaş yavaş adım attığı dönemde de en çok araştırdığı konu bu olmuştu zaten. Kendini geliştirdikçe aklına gelen fikirler ise onu hiç tahmin edemeyeceği bir yere getirmişti bu alanda.
Tam bir aydır başında olduğu projeyi yönetiyordu. Bu proje, rüyalar ve insan beyni arasındaki iletişim üzerine kurulmuş bir projeydi ve bir grup meslektaş arkadaşıyla birlikte bu çalışmayı gizli bir şekilde sürdürüyordu. Sahip oldukları teknolojik aletlerle insanların beynine ve dolayısıyla rüyalarına ulaşabiliyor, bununla da sınırlı kalmayıp bu rüyaları kayıt altına alarak ekranlar aracılığıyla izleyebiliyorlardı. Bu yola çıktıkları ilk an, bu deneyim öylesine imkânsız gözüken ve öylesine heyecanlandıran bir fırsattı ki bir süre kendisi yaşadığı şeyin gerçek olduğuna inanmakta zorlanmıştı. Ama işlerin ilginçleştiği nokta burada başlamıyordu, bunu keşfettikleri zaman bu projeye inanmak onlar için daha da hayranlık uyandırıcı olmuştu.
Arkadaşı başını olumsuz anlamda salladı. "Hayır. Aramızda oraya gidebilen tek kişi benim, bu yüzden mümkün olduğu her seferinde gitmek istiyorum. Sen hiç denemedin."
"Artık bir sonuca varmalıyız." Derin bir nefes verdi. "Dün bütün gece Aysel'in önerdiği kitabı okudum. Kafam git gide daha çok karışıyor."
Arkadaşı yüzünü ona çevirdi. "Aysel'in bu projeden haberi yok değil mi?"
"Yok, söylemedim. Sadece onun ilgi alanına dair bir şeyler öğrenmek istediğimi söyledim."
"Güzel." Başını anladığını belirtircesine salladı. "Herkes geldiğine göre daha fazla beklemeden başlayalım."
*Joseph Campbell – Kahramanın Sonsuz Yolculuğu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyin öncesinden geldiğimiz başlangıç bölümümüzle hepinize merhaba demek isterim.
Bu bölüm ilk bölümümüz değildi, yani karakterlerimizin daha farklı olacağını ve bölüm uzunluklarının daha fazla olacağını söyleyebilirim bu yüzden. Sadece tarottaki başlangıç noktasıyla birlikte açılış yapmak istedim.
Evet, burada tarot kartları kullanılarak başka kurguların da yazıldığını biliyorum fakat uzun bir süredir tarot okuyucusu ve aynı zamanda yazar olarak, kurgumda tarot kartlarımdan ilham almış olmak umarım beni sizin gözünüzde herhangi bir yazarla ya da kitapla karşılaştırmaya itmez. Bunu yapmamanızı önemle rica ediyorum.
Umarım birlikte çok keyif aldığımız bir yolculuk olur kendi kahramanımızın yolculuğu. Oylarınızı, yorumlarınızı ve desteklerinizi her zaman bekliyor olacağım eğer bu satırları okuyorsanız.
