YİRMİ YEDİNCİ GÜN / YARI TEXTİNG

4. GÜN

Selamlar!

Oy verip yorum yapmayı unutmayın!

*

Saat akşama yaklaşıyordu, sabahtan beri ona yazıp arıyordum fakat o hiç görmüyordu. Dünden beri hiç konuşmamıştık. Ne olduğunu merak ediyordum. Bir anda ne diye sohbeti yarıda kesmişti?

Bir şey mi olmuştu?

Yosun: Neredesin Korhan?

Görmedi.

Yosun: KORHAN!

Görmedi.

Sesli mesaja dokundum. "Neredesin? Saat kaç oldu, hala daha bir şey yazmadın. Görüntülü konuşacaktık. Bir şey mi oldu? Korhan-" deyip sustum, sesimin gitgide kısıldığını ve korku dolu çıktığını hissettim. En sonunda mesajı gönderdiğimde onun sohbete girmiş ve yazdıklarımı görmüş olduğunu gördüm.

Korhan sesli mesaj gönderdi. Titreyen parmağımla açtım. "Sakin ol, iyiyim."

Sesini duyar duymaz gözlerimden yaşlar aktığında burnumu üst üste çektim. Sesli mesaja tıkladım. "Beni neden bu hale sokuyorsun?"

Korhan Yazıyor...

Korhan: Ağlama.

Korhan: Ağladığını duymak istemiyorum.

Yosun: O zaman sende insanı meraklandırma!

Korhan Yazıyor...

Korhan: Çok mu merak ettin?

Gözyaşlarımı ellerimin tersiyle sildim. Parmaklarımı klavyenin üstüne götürdüm.

Yosun: Hayır, sadece bir anlık öyle bir tepki verdim.

Korhan Yazıyor...

Korhan: Anladım.

Gülümsedim.

Yosun: Herkes sana aynı geliyor değil mi? İnsanların sana olan bakışları, yaklaşımları...

Korhan Yazıyor...

Korhan: Bir tek kişi hariç.

Yosun: Kim?

Korhan Yazıyor...

Korhan: Sen.

Korhan Yazıyor...

Korhan: Seni arayabilir miyim artık?

Yosun: Bana neden gün boyunca yazmadığını söyleyeceksin ama.

Korhan Yazıyor...

Korhan: Söylemeyeceğim.

Kaşlarımı çattım.

Yosun: Arama o zaman!

Korhan görüntülü arıyor...

Bir süre ekrana baktım. Açmalı mıydım, yoksa açmamalı mı?

Korhan'ın yazdığını gördüm.

Korhan: Aç artık.

Görüntülü aramasını açtığım gibi karşıma onun uzun, sivri çeneli, kemikli yüzü, soğuk yeşil gözleri ve gülümseyen hafif dolgun dudaklarıyla kirli sakalları çıkmıştı. Gözlerimi yeni uzayan dikenli saçlarına diktiğimde gülümsedim. Eski fotoğraflarından bir hayli uzaktı şu anki saçı.