YİRMİ YEDİNCİ GÜN / YARI TEXTİNG

6. GÜN

Selam!

Oy verip yorum yapmayı unutmayın!

*

Bugün hafta sonuydu, okulum yoktu. Dışarı pek çıkmayan bir kızdım, ev kuşu hallerimi seviyordum. Bilgisayarımda boş boş gezinirken Korhan'ın mesaj attığını gördüm. Sohbetine tıkladım.

Korhan: Günaydın.

Korhan Yazıyor...

Korhan: Bugün bir planın var mı?

Kaşlarımı çattım, parmaklarımı klavyenin üstüne götürdüm.

Yosun: Hayır?

Yosun: Neden sordun?

Korhan Yazıyor...

Korhan: Bugün birlikte vakit geçirelim diyecektim.

Gülümsedim.

Yosun: Uzaktan?

Yosun: O nasıl olacakmış ya?

Korhan Yazıyor...

Korhan: Bir kitapta okumuştum, uzak mesafe ilişkisini anlatıyor. Onlar birbirlerine çok uzak noktalardan aynı şeyleri yapıyorlar. Biz neden yapmayalım? Hem ayrıca elimizden başka bir alternatif de gelmiyor.

O kitabı biliyordum, çok önceden okumuştum ve de sevmiştim. Yıllar sonra tekrar o kitaba benzer bir durum yaşayabileceğimi hiç zannetmemiştim.

Yosun: Ben senin yanına gelmek istiyorum.

Bu da çok mu erken bir cümle oldu?

Korhan Yazıyor...

Korhan: Gelme.

Kaşlarımı çattım.

Yosun: Neden?

Korhan Yazıyor...

Korhan: Bu hallerimi görmeni istemiyorum. Sen bilmiyorsun, hiç yaşamadın böyle bir şey. Hastalığım ileri derecede, eğer buraya gelirsen benden tiksinebilirsin.

Yosun: Hayır, tiksinmem. O senin sağlığınla alakalı bir şey. Bunu nasıl düşünebilirsin?

Korhan Yazıyor...

Korhan: İnsanlar benim evime nadiren uğrarlar. O zamanlarda da zaten ben onları odama sokmam. En fazla hastalığımı yendiğim zaman gelirler, onda da evin her tarafı onların olur. Ve bu zamana kadar hastalığım sürecinde ailemden başka kimse evime adımını dahi atmadı. Senin de zaten bu yüzden gelmeni istemiyorum.

Yazdıklarını okuduğumda sıkkınca nefesimi verdim.

Yosun: Ben yine de gelmek istiyorum. En yakın zamanda seni canlı şekilde görüp sarılmak istiyorum.

Korhan Yazıyor...

Korhan: Ben de sana sarılmayı çok isterim.

Gülümsedim.

Yosun: Nerede yaşıyorsun?

Korhan Yazıyor...

Korhan: Moskova.

İstanbul'dan Moskova epey bir saat yapıyor olmalıydı. İnternete girip baktığımda 3 saat olduğunu gördüm. Onu görmeye değerdi.

Korhan: Dayanabilecek misin o kadar saat?