deja vu

26 2 2
                                    



" this should be perfect.." Narinig kong sabi niya at napalingon ako sa kanya.



"shit!" I muttered under my breath.



Tumalikod ako kay Nate at napahilot sa noo ko. Ang daming pwedeng kainan bakit dito pa?



We just walked from the bridge on Cadburry St kanina kung saan kami nagkabanggan and now where here, sa Mont Blanc. Its a restaurant na paborito naming puntahan ni Ethan dati.




I got a lot of memories here.
This is where we had our first date. This restaurant and particularly the corner table where Im sitting right now facing Nate is our favorite table. Madaming dates, monthsaries and anniversaries kami na dito ginanap.




Hindi ako makakibo. My mind keeps turning. Parang nag playback lahat ng sweet memories namin dito.




What the eff !
Bakit ba sumama pa ako sa lalaking ito. I look at him from under my lashes at nakitang kong tahimik lang siyang kumakain. Tuna steak, thats Ethans favorite. Oh my gosh!
I swallowed a lump forming in my throat. Ganito pala ang pakiramdam
ng unti unting pinapatay..





" dont you like the food?" Mahinang tanung niya and I met his gaze from accross the table.


His eyes are looking at me directly na para bang naririnig niya ang mga tumatakbo sa isip ko. Its forcing me to look into him. Parang may magnet, but at the same time coaxing me a to look into my sorroundings in a different light.



I looked away and I bit my lip. Fighting the loneliness thats slowly crushing me from within.



He sighed at nagulat na lang ako ng pahirin niya ang luha sa pisngi ko.



Damn! Bakit ba di ko mapigilang umiyak! Lecheng Ethan yan ayaw lubayan ang memories ko!



" gusto mo na bang umuwi? I take out na lang natin.." Sabi niya at nahiya naman ako. Hes so sweet kahit na di naman kami talaga close.



" no..Im fine.. Pasensya ka na." Sagot ko sa kanya and I start to eat.



He look at me for a minute. Parang may binabasa siya sa mukha ko then he start telling me a story about his friend.


Hindi ko namalayan yung oras at naubos ko pala yun food. I look at him after her left money under his plate. Itinaas niya ang kamay niya at inalalayan akong tumayo.




For the first time in how many weeks of being dead to the world, I smiled. A genuine smile at that.



Hes so gentle and patient with me. Parang pakiramdam ko, napaka cold ko naman kung hindi ko susuklian ng ngiti ang kabaitan niya.





Ethan leaving me at the altar has destroyed a part of me. Pero kung hahayaan kong ibahin niya ang pagkatao ko, doble talo na ko.



Suddenly Nate smiled. Lumabas yung dimples niya. Parang narinig niya ang nasa isip ko at natuwa siya na ayaw kong padaig sa lungkot.



Napataas ang kilay ko and he just smirk at me. Napailing na lang ako.
I followed hin outside and we walk hanggang sa makarating kami sa apartment ko.




" thankyou for lunch." Sabi ko sa kanya. He look at me closely and peered into my eyes. Akala ko hahalikan niya ako.



But he straightened up right away. Tapos nagpaalam na siya at naglakad palayo.

when Love & Death collidesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon