Leyadan devam
Gözlerimi hastanede açtımm. Yanımda kaynanam vardı. Elimi usulca karnıma götürdüm.
"Bebeğim? Bebeğime naptınız?"
"Biz birşey yapmadik bebeğine ama birazdan yapacagiz"
"Ne"
Hic bişey demeden dışarı çıktı kurtulmam gerekiyor burdan... Yoksa.. yoksa bebeğimi öldürecekler. Hayır buna izin veremem.. yavaşça ayağa kalktım ve sandalyenin üzerinde duran giysilerimi üzerime geçirdim. Karnıma tutarak kapiyk açtım. Etrafa baktığımda kimse yoktu. Yavaşça koridorda ilerledim. Merdivenlerden inip dışarıya çıktım. Nereye gidecektim şimdi? Az daha yürüdükten sonra karnımın üzerinde olan elim ıslandı. Elime baktığım da kan gördüm. Kanamam var? Hayır annecim dayan lütfen bırakma beni. İyi olacaksın söz veriyorum. Biraz daha yürüdükten sonra basım döndü olduğum yerde durdum. Kanamam oldukça fazlaydı. Dayanman gerekiyor annecim. Bir iki adım daha attığım sırada yere düştüm. Başımı sert bir yere çarptım.
Tuanadan
"Of hadi çağan! İki saat seni mi beklicem"
"Geliyorum be acelen ne?"
"İşe geciktik"
"Patronum ben unuttun mu?"
Cagana göz devirip arkamı döndüm.
"Ama ben patron değilim!"
"Sende patron karısısın"
Bunu diyince birazcık utanmıştım ama belli etmemeye çalıştım.
"Nolmus yani? Dakik olmak gerekiyor. Patron olsanda olmasan da"
"Allah'ım çattık ya"
Bisey demeden arabaya geçip oturdum caganda çok sürmeden geldi.
Şirkete girdiğimizde herkes çağana günaydın diyordu. Ben neyim burda? Ayıp olmasın diye banada der insan? Neyse az ileride Murat'ı gördüm. Gelip bana selam verdi
"Selam Tuana nasılsın"
"İyiyim teşekkür ederim sen nasılsın?"
"Bende iyiyim"
Cagan araya girene kadar herşey güzeldi.
"İşimiz var Tuana yürü hadi!"
Dislerinin arasından tislayarak konustu.
"Görüşürüz murat"
Caganin pesinden yürümeye başladım odaya gelince beni sorguya çekti
"Napiyosun sen"
"Napiyomusum"
"Neden o herifle konuşuyorsun? Bide kocanin yanında?"
"Sahte KOCAM"
Kocami biraz bastırarak söyledim.
"Neyse ne kocanim sonuçta?"
"Öyle birşey yok hani bosancaktik biz aradan 4 ay geçti?"
"2 ay sonra kurtulucaz zaten az daha dayan"
"Okey"
Sinirle masama oturdum ayaklarımı yere vura vura çalışmaya başladım. Boşanmak istemiyorum.. çünkü çağana gerçekten aşık oldum.
"Ayaklarını yere vurmaktan vazgeç konsantrasyonum bozuluyor"
"Aman yesinler senin konsantrasyonunu"
"Bugün bize babamın arkadaşı gelecek haberin var mı? Onun için parti hazirlamamiz lazım. Kızı da geliyormuş kızıyla yakın arkadaşız"
"Aman ne güzel"
"Evet kızı güzel"
"Onunla evlenseydin o zaman"
Ayaga kalkıp lavaboya gittim. Sakin ol Tuana sakin oll...
Yagizdan
Arabada bozulacak zamanı buldu acelem varken neden bütün terslikler beni bulur ki? Yardım aramak için arabadan indim. Ama kimse yoktu buralarda. Oflayarak ilerlemeye devam ettim. Yerde yatan birini görmemle durdum. Korkmadim değil... Yavaşça yaklaştım. Bı dk oda ne..
Kan...
Vurulmuş mu.. nabzını kontrol ettim yaşıyordu.
"Y-yardim"
"Ne"
Kadin konustuguna göre kendinde ama nolmus buna. Kafasıda kanıyor.
"B-bebeğim"
"Bebek mi?"
"H-hamileyim bebeğim ö-ölecek"
"Hı? Tamam tamam dur napcam şimdi arabamda bozuk? Nasıl yardım edicem sana?"
Telefonu cebimden çıkarıp kontrol ettim çekmiyor burda
"Bekle çeken bir yere gidip ambulansı arayacam dayan lütfen"
Hızlıca gidip ceken bir yer aradım ama hic bir yerde cekmiyodu.
Lanet olsun...
İleride kayalıklar gördüm. Üzerine çıkarsam belki çeker. Üzerine çıktım ve beklemeye başladım.. evet çekmişti. Hemen ambulansı aradım..
Ambulans birazdan gelecek kadının yanına doğru koşmaya başladım. Hâlâ ölü gibi yatiyordu
"Geliyorlar dayan"
"B-bebeğim"
Allah'ım napicam şimdi. Arabada bez parçaları vardı. Koşarak arabaya gittim. Bezleri alıp döndüm. Karnına bezleri usulca bastırdım. O sirada ambulans sesi duyuldu. Ambulansı görünce elimle işaret ettim. Araçtan inip sedyeyi çıkarttılar. Kadını üzerine koyup ambulansa bindirdiler.
"Siz neyi oluyosunuz"
Ne dicektim şimdi? Yakını olduğumu söylemem lazım
"Kocasiyim ben"
"Tamam sizde gelin bizimle"
