Uçan Hayaller

Giriş

Sıcak mı? Soğuk mu?" Diye sorar herkes. Kimse "Ilık mı?" Demez. Herkes iki seçenekten ibaret görür her şeyi. Kimse sana, "Tarafsız mısın?" Diye sormaz. "İyi misin? Kötü müsün?" diye sorar. Kimse diğer seçenekleri sunmaz, çoğu kişi; "İkiden fazla seçenek ancak testlerde olur," der. Oysa bir sürü seçenek vardır aslında ama herkes en zor olan iki seçeneği sunar, fakat zorunlulukları olduğu için değil, insanların nasıl köşeye sıkıştığını görmek için. Ama sen herzaman iki seçenek arasına sıkışmak zorunda değilsin, başkalarının sorularına kendi cevaplarını oluştur.

𖤍

İzninle şimdi onun için temiz bir sayfa açıyorum. Sayfa sayfa hayatını yazıyorum. Bu yüzden sayfa bir daha kirleniyor. Silsem bile yazılan yazılar silinmiyor. İşte o an düşünüyorum... Kağıttan silemedigim şeyleri aklımdan nasıl sileceğim?..

Fakat daha başlamadık ki... Daha kağıt yazılar, gözler yaşlar ile dolmadı. Bazı adımlar var, küçük bir şeye sebep olan, bazı adımlar var, hayatını değiştiren... İşte o bir adım ile Dilan'ın hikâyesi şimdi başlıyor ve bunu Dilan bile bilmiyor... 

Dört yapraklı bir yonca bazılarına şans, bazılarına ise en büyük belayı getirebilir...

𖤍

Gözlerimi yine o iğrenç geçecek güne açtım. Her gün aynı kişileri görüyor ve aynı olayları yaşıyordum. Bıktım diye bağıramıyor, arkadaş edinemiyor ve kendimi savunamıyordum. Sadece bana karşı hissettikleri düşmanlığı ve negatif enerjiyi iliklerime kadar hissediyordum.

Kafamı pencereme çeviriyorum ve yeni doğmuş olan güneş ile göz göze geliyorum. Alarmım çalana kadar kalkmaya hiçte hevesli değildim... Derken alarm çaldığında mecburen yataktan yavaş ve uyuşuk bir şekilde kalktım. Okul demek cehennem demekti benim için. Dersler yüzünden değil, insanlar yüzünden. Bu dünyada öyle insanlar vardı ki… Hayatını zehir edebilirlerdi, hiçbir suçun olmasa bile bu onların size bulaşmaması için geçerli bir neden değildi 

Gerinerek ayağa kalktığımda boy aynamdaki yansımamla göz göze geldim. Koyu kahverengi saçlarıma göz gezdirdim. Vasat haldelerdi. Dağılmış ve yıpranmışlardı. Vücuduma baktım, ama kilo mu aldım yoksa zayıfladım mı belirsizdi. 

Dolabımın yanına giderek oyalana oyalana okul formamı ve pantolonumu giydim. Lavaboya gittikten sonra aynanın karşısına geçip saçımı at kuyruğu yapmaya başladım. Hiçbir güç beni at kuyruğu yapmadan dışarı çıkaramazdı. İlkokuldan beri saçlarımı böyle yapardım.

Tamamen hazır olduğumdan emin olduktan sonra çantamı sırtıma taktım ve odamın kapısını yavaşça açıp koridorda hızlı hızlı yürüyerek kapıya ulaştım. Ses çıkartmak benim için sıkıntı çıkarıyordu çünkü teyzem uyanırsa gerçekten canıma okurdu. Sabahın köründe azar işitecek halim yoktu. 

Yolda yürürken hayranlık ile havaya bakıyordum. Bu hayatta en sevdiğim şey havayı, bulutları, yıldızları izlemekti. Bana umut veriyor ve günüme güzellik katıyorlardı. Onlar çocukluktan beri sahip olduğum tek arkadaşımdılar.

O esnada önüme hiç bakmadığımı bir köpeğin kuyruğuna bastığımda anladım. Zavallı köpek... Umarım canını acıtmamışımdır.

Telaşla köpeğe baktığımda köpeğin dişlerini gösterip havlaması ile o an ayvayı yediğimi anladım. Zavallı Dilan... Umarım tek parça halinde okula gidersin.

Bana doğru bir adım attığı anda öne doğru atılarak bacaklarım çıkana kadar koşmaya başladım. Son sürat koşuyordum ve arkamdan gelen havlama seslerini hala duyuyordum. Arkama biraz dönüp baktığımda çoğaldıklarını görünce ruhum bedenime elveda etti.