AŞİRET KIZI (Tamamlanmış)

BÖLÜM 13

Evet yeni bölüme buyurun

_______________________

Önceki bölümden

Ateş:vardır bir yolu vardır bir çaresini

Dedi ve sessiz kaldı boğuluyor gibi hissediyordum sanki o yumru boğazımı parçalıyor gibiydi yine konuşamadım

neden konuşamıyorum en fazla ne kadar canım yanar? en fazla ne kadar kan akar ?

Ateş'i dinlemek istemiyordum çünkü o yolu biliyordum ama olmaz olamaz peki ben neden konuşamıyorum midem bulanıyor başıma ağrılar giriyor ve bu yumru boğazımı parçalıyor neden ?

Elim tutacak yer bulamayınca istemsizce kalbime gitti ve tırnaklarım sol tarafıma batmaya başladı

_____________________

Yeni bölüm

Tırnaklarım kalbime doğru batıyor ama ben acı hissetmiyorum stres olduğumda özellikle hissizleşirdim fakat bu hepsinden farklı

elimi çekmek istiyorum çünkü kalbimi sökecek gibiyim ama çekemiyorum ve çevremde olanlarıda algılayamıyorum Ateş'i, söylediklerini ve yaptıklarımı 10 dakika sonra kendime geldim

10 dakika boyunca kalbimi deşmiştim önce kalbimin olduğu yere baktım kanlar akıyordu elim kan içindeydi kalbimi sökmek üzereydim

kemiklerim ve damarlarım gözüküyordu tırnaklarım uzun olduğu için derin kesikler bırakmıştı daha sonra kafamı kaldırıp Ateş'e bakmak istedim ama gözlerim kararıyor ve bacaklarım hissizleşiyor

sonunda Ateş'e bakabildim ama fazla dayanamadan yere doğru çökmeye başladım

Ateş bana ve kalbimi deştiğim noktaya endişeli gözlerle bakıyor ve bir şeyler söylüyordu ama ben anlamıyordum

o ilk baştan beri elimi çekmeye çalışmıştı ve bu yüzden eli hala elimin üzerindeydi sonra çökmekte olan beni tutup kucağına aldı

son hatırladıklarım bana dayanmamı söylemesi ve odadan çıkarmasıydı

Ateş'in anlatımıyla

Ne kadar uğraşsamda Su'nun elini kalbinden çekemedim ve evet balayımızda bazı piçler yüzünden mahvolmuştu ama eğer onları bulursam yaşatmayacağım , her şeyin hesabını soracağım

Su'yu aldım ve otelden çıkıp arabaya doğru koştum arabayı açıp Su'yu arkaya yatırdım sonra yerime geçip arabayı çalıştırdım ama bu seferde araba çalışmıyor has- neyse sakin,sakin,sakin

arabadan indim ve hızla Su'yu kucağıma alıp en yakın hastaneye doğru koşmaya başladım

yaklaşık 20 dakika sonra hastaneye varabildim hastaneye vardığım gibi sedye diye bağırmaya başladım bir yandanda akan göz yaşlarıma ve Su'yu kaybetme korkusuna hakim olamıyor,yenik düşüyordum

Su'nun kalbinden hala kan akıyordu ve o kan gömleğime bulaşmaya devam ediyordu. Sonunda bir sedye ve 3 doktor bana doğru gelmeye başladığında bir umut Su'ya döndüm ve

Ateş:Su lütfen,lütfen dayan kurtulacaksın,kurtulucaz lütfen

Sözlerim bittiğinde gözlerimden akan yaşlar dahada hızlandı ve doktorlar Su'yu kucağımdan alıp sedyeye yatırdılar.

Doktor: adı,soyadı ve bu nasıl oldu

dedi bende hemen cevap verdim