***
Ona go nie poznaje, choć obok niego stoi;
Wzrok omija, jakby go nie widziała
w ogóle.
Przemija czas, a ona wciąż nie zauważa;
Tego, co drży w jego głosie.
***
Ona go nie poznaje, choć barwy razem malowali;
Wiersz za wierszem pisali, czułością
się opijali.
Teraz jakby obcy, jakby w innym świecie;
Wstydzi się spojrzeć, bo nie wie,
co z tego wyniknie.
***
Ona go nie poznaje, choć kiedyś
blisko byli;
Nadzieja na miłość
w sercach im płonęła- żyli.
Ale teraz jakby zmęczenie w ich oczach;
Cisza się rozciąga, a słowa
umykają w dal.
***
Ona go nie poznaje, bo może nie chce;
Bo może bałamuci ją troska i lęk.
Ale czy warto trzymać na dystans tę miłość;
Która może być najpiękniejszym
darem od losu?
***
Ona go nie poznaje, a on dalej czeka;
Na cud, na moment,
który zmieni ich obie strony.
Może kiedyś wreszcie spojrzy mu w oczy;
I zrozumie, że to miłość, miłość prawdziwa, na zawsze.
***
CZYTASZ
Poezja Szarej Rzeczywistości
PoetryGnamy za szarą codziennością coraz bardziej, zatracając wszystko co nas otacza. Czy to wszystko ma sens ? Stój! Zatrzymaj sie! Znasz w sobie chwilę spokoju.
