***
Twarze niebieskie zatonięte w ekranie;
Za bardzo wpływu nie masz na nie;
Oczy zamglone i zaspane, podkrążone.
Relacje między ludzkie
w ekranie utopione.
***
Słuch skupiony na dźwiękach elektroniki;
Nikt już nie słucha matki natury pięknej muzyki
Umysł zanurzony w wirtualnej rzeczywistości;
Upojony natłokiem złudnej radości.
***
Czas płynie nieubłaganie, świat rzeczywisty znika z widzenia pola.
Przewidzieć można- ludzkość spotka taka dola.
Rzeczywistych relacji zabraknie pewnego razu;
Twarze niebieskie od ekranu
- tragiczny symbol naszego czasu.
***
CZYTASZ
Poezja Szarej Rzeczywistości
PuisiGnamy za szarą codziennością coraz bardziej, zatracając wszystko co nas otacza. Czy to wszystko ma sens ? Stój! Zatrzymaj sie! Znasz w sobie chwilę spokoju.
