Bonnie & Clyde || beomjun

No matter how deep in the night -2

Güneş gitmiş yerini parlayan yıldızlarla dolu karanlık bir gökyüzüne bırakmıştı. Her ne kadar bizimki küçük bir kasaba olsa da buranın gökyüzünü hiçbir yerinkine değişmezdim sanırım. En çok da küçük çatımızda Yeonjun'la birlikte bu güzel gökyüzünü izlemeyi.

Evimiz küçük ve eski püskü de olsa seviyorduk biz. İçinde bize dair güzel anılarımız vardı. Her köşesinde bir yaşanmışlığımız vardı. Çatıkatımızda da öyle. Bazı geceler havanın sıcağına dayanamayıp uyuyamadığımızda çatımıza çıkar ve yere serdiğimiz minderlere uzanır ve bu seferde serin gelen hava yüzünden birbirimize kıvranıp uyuyakalırdık.

Bazı geceler de şimdi olduğu gibi kabuslarımdan korkuyla uyanıp Yeonjun'a sığındığım zaman çıkardık buraya. Beni kolları arasına alır saçlarımı okşar ve alnıma ufak öpücüklerini kondurup bana masallar anlatırdı kendi uydurduğu. Bazende masalları için ilham bulamadığında gelecekte benimle yapmak istediği şeyleri anlatırdı. Ben de katılırdım onun bu güzel hayallerini genişletmeye.

Gecenin derin olmasının bir önemi yoktu hiçbir zaman. O yanımdaydı, ben onun yanındaydım. Birbirimizin sığınağı olup karanlığımıza ışık tutardık.
Bazende ışıklarımız sönerdi ama yine de bunu bir sorun saymak yerine karanlığa alışırdık birlikte.

Sonra sorardı bana, gökyüzünü aydınlatan yıldızlar varken neden hala ona karanlık diyoruz diye. Cevap verebileceğimden değil ya, birlikte düşünmek için. Bir gece daha uzunca düşünecek şeylerimiz olsun diye. Ya da sonraki gün üniversitesindeki derslerinden sıkıcı olan bir tanesine girdiğinde dersi dinlemek yerine kafasında tartışma yapacağı sorular üretmeyi sevdiğinden de olabilir.

Gecenin gündüzle yer değiştirdiği vakit ise her yerimiz tutulmuş şekilde uyandığımızda bir daha çatıda uyumamaya yemin etsek de yeminlerimiz pek tutulmuş olmuyordu sonraki sıcak gecede.

Sabah erkenden kalkardık, Yeonjun'un okulu kasabaya biraz uzak olduğundan bisikletle giderdi. Bu yüzden hep bir telaş olurdu küçük evimizde. Ben kahvaltı hazırlama çabasına girerken o alelacele hazırlanmaya çalışır bir yandan da beni görme bahanesiyle aslında yerini bildiği eşyalarının yerini sormak için yanıma gelip dururdu. Onun bu tatlı bahanelerini hep sevmişimdir aslında.

Onunlayken gecenin derinliği gündüzün sıcaklığı ve uzun oluşu önemli değil. Yeonjun'u görmem yeterli oluyor. Onun içinde aynıydı tabii. Beni görmeden bir dakika geçirmek istemez kendisi. Sırf bu yüzden okulunda yaptığı taşkınlıkları saymak uzun sürer gibi görünüyor. Eh, benimde ondan farkım olduğu söylenemez. Biz birlikteysek başka bir şeyin önemi olmazdı bizim için.