Birbirimizin kalp atışlarını hissederek o kenarda uykuya dalıverdiğimizde hayatta başka bir şeye ihtiyacımız yok gibi hissediyorduk.
...
[düz yazı, minific]
200623 - 150723
Ben okulu bırakmıştım mezun olunca. Malum parasal mevzularda pek de iyi durumda olduğum söylenemez. Yani bir müddet para birikene kadar okumamaya karar vermiştim. Yeonjun ise burslu okumayı başarmıştı ve bende bir dahaki sene bunu başarabileyim diye uğraşıyordu fakat işe yarar mıydı meçhul. Mezun olduktan sonra hiçbir sınava girmemiştim sırf param yok diye yani demem o ki... Başarabilir miydim bir fikrim yoktu.
Yeonjun bazenleri beni bisikletine oturtur üniversite ortamı görüp motive olmam bahanesiyle sırf ondan uzak olup kasabada bir başıma olmayım diye okula yanında götürürdü. Bende bahanesine kanmış gibi yapıp onunla vakit geçirmek adına onunla gitmeyi kabul ederdim. Ama onun benim için yaptığı taşkınlıkları derslerini aksattığından onunla gitmeyi reddettiğimde olurdu.
Arada bende bir delilik yapar onun dersine katılırdım, bazen şanslı olur ve o gün derse gelmeyen birinin yerine geçerdim. Başka zamanlarda da Yeonjun beni yanında getirir dersi ekip benimle şehri dolaşırdı, onun dersini bitmesini beklerken ezberlediğim sokakları onunla tekrar ezberlerdim.
Şehrin yürüyüş parklarında kasabada görmediğim çiçekleri toplar ve onları küçük bahçeme ekmek için güzelce muhafaza ederdim. Tabii Yeonjun o çiçekleri koparıp bana taç yaptığı için benden azar yerdi ama yinede saçlarımda güzel durduğunu söyleyip yapmaktan asla vazgeçmezdi.
Yine bunu yaptığımız bir gündeydik şimdi. Ben kafamdaki çiçek tacıyla Yeonjun'un kucağında uzanıyorum. Yeonjun ise kollarını karnımda birleştirerek sarılıyor bana sıkıca. Arada enseme ufak öpücüklerini bırakıyor. Çenesini omzuma yerleştirmiş elimde tuttuğum deftere yaptığım karalamaları izliyor.
"O parmaklar neden bu gece benim bedenimde de çizim yapmıyor ha?" Flörtöz konuştuğunda kafamı sallayıp güldüm bu dediğine. "O parmaklar seninkiler altında esir tutulduğu için bu biraz imkansız gibi."
Alnını enseme yaslayıp minik kıkırtılar çıkardı. Kendi yaramazlığının sonucuna utangaç tavırlar takındı. Kucağından kalktığımda bir anlığına boşluğu düşmüş gibi baksada bana ona uzattığım ele baktı ve gülümsedi. "Arsız teklifin hoşuma gitti, neden denemiyoruz?"
Sonrasında hevesle ayağa kalktı ve elimi tuttu sıkıca. Bisikletine doğru ilerlerken her zaman yaptığım gibi arkasından ilerliyordum. Arkasında dahi olsam yanında olduğumu hissettirmek istiyordum ve biliyorum ki o da bunu biliyor. Ne zaman dışarı çıksak benim rutin gibi yaptığım şeydir bu. O hep önümde yürür, bense arkasından ilerlerim. Çünkü arkasından gelecek tehlikelere karşı korumak istiyorum onu. Ona gelecek her türlü zarara karşı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
