Ben esra,köyümüzdeki tek katlı müstakil evimizin salonunda, elimde kitaplarla dolu bir çantayla bekliyorum. Ama daha fazla burda duramayacağım ne yazık ki.
kapıda beni bekliyolardı, son kez anneme baktım,
yan tarafımda duran babama bakma istesem de...
Sanırım mutfağı kirletme maceram biraz fazla başarılı oldu. Kahvaltı yapalı bir saat oldu ama ben hâlâ dünder kalma yağları mutfaktan temizliyorum,sonunda bitti..
Salondaki koltuğa attım kendimi. Âgah ağa bana sırıtarak bakıyor bir yandan da elindeki dosyaları imzalıyordu.
"Ne sırıtıyorsun?" Söylediklerimle gülümsemesi tüm yüzünü kapladı.
"Hiç. Sadece bir insan kendine nasıl eziyet eder ona düşünüyorum"
"Ben kendime eziyet falan etmiyorum. Mutfak kirliydi,onu temizledidim sadece" amaçsızca kendimi savunmam onu daha çok eğlendirmişti
"Eyer mutfağı kirleteceğim diğe dün akşam o kadar yağlı yemek yapmasaydın şimdi ceremesini çekmezdin"
Gözlerim fal taşı gibi açıldı bu adam nereden biliyordu bunu. Zihnimi mi okuyordu yoksa
Kahkahası tüm salonu kapladı "Bakma bana öyle. Gördüm seni dün,ya bilerek yemekleri döktün ya da havlu yerine tezgâhı kullandın. Kirlenmeyen bir yer görünce de itinayla kirlettin. Sana müstahak,şimdi çek cezanı"
İstemsizce bende gülmeye başladım. Dün akşamki hâlimi düşündükçe gülmemi tutamıyordum. Tam bir rezillikti...
Bana baktığını fark edince kendimi tuttum. Yayıldığım yerden kendimi düzelttim. Âgah ağa da boğazını temizleyip dosyalarına gömüldü.
Günümüz alışılmışın dışında bir monotonlukla geçti. Tek aksiyonumuz ögle yemeğinde Âgah ağanın telefon kuşması sırasında zeynep'le arkasından onun taklidini yapmamızdı.
Konuşmasını bitirip yanımıza geldiğinde gülmekten gözümüzden yaşlar akıyordu. Âgah ağa bize deli muamelesi yaparak yemişti tüm yemeğini.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Multimedya: esranın elbisesi)
Akşam için siyah bir elbise giymiştim. Zeynep de konaktayken yeni aldığı beyaz peri kostümüyle kanatlarını takmıştı. Hazırlanınca aşşagına indik. Arabaya yaslanmış Âgah ağayı görünce nutkum tutulmuştu resmen.
Siyah bir takım giymişti önündeki düğmeleri göğsüne kadar açmış bedeni ben spora gisiyorum diğe bağırıyordu.
Ben mal gibi yolun ortasında durmuş karşımdaki heykele bakarken âgah ağa bakışlarımın farkına varmıştı. Sırıtarak yanıma doğru gelip zeynep'i kucağına aldı beni de elimden tutup arabaya sürükledi.
Hayır yanlış duymadınız. Rsmen. Arabaya. Sürüklendim... çünkü nasıl bir hayal alemine dalmışsam arabanın yüksek sesle yüzüme kapanan kapısı beni kendime getirmişti
Gittiğimiz restaurant şık bir yerdi. Hani şu zenginlerin yemeği güzel diğe geldiği değil de etrafındaki zengin ortamı solumak için geldikleri cinsten.
